Hoofdstuk 15 “Volkomen Smoorverliefd”

Toen ik aan dit hoofdstuk begon, ongewoon dankzij zijn liefde, worstelde ik om het geschreven te krijgen. Ik wist waar we heen gingen, en ik wist ook dat het angst was die mijn aarzeling veroorzaakte. Hoewel ons in de Bijbel 365 keer is verteld dat we nooit ergens bang voor moeten zijn, en zoals ik al eerder heb geschreven, vooral omdat ik niet bang was voor wat andere mensen denken, had ik toch geaarzeld en het schrijven van dit hoofdstuk uitgesteld. Mijn zorg was dat ik wist dat wat ik te zeggen had de potentie had om angstige emoties op te wekken bij sommigen van jullie die momenteel op zoek zijn naar herstel voor hun huwelijk, en vervolgens door de vijand zouden kunnen worden gebruikt om je te ontmoedigen.

Tegelijkertijd is wat ik ga delen zo opwindend vanuit mijn perspectief, dat ik het letterlijk van de daken wil schreeuwen en de hele wereld wil vertellen. Dus hoe het zich ook begint te ontvouwen, mijn wens bij het schrijven van dit hoofdstuk is om je te helpen begrijpen dat het jouw hart was dat ik in gedachten had. Ik hoop dat je zich hierdoor op geen enkele manier ontmoedigd of bezorgd zult voelen of dat enige andere negatieve emotie u zal overspoelen.

De manier waarop het een negatieve invloed op je kan hebben, is dat we zo vaak de reizen zien die anderen moeten maken en we kunnen niet anders dan ons afvragen: 'Wat voor invloed zal dit op mij hebben? Is dit iets waar Hij mij ook doorheen zal laten gaan? De waarheid is dat het antwoord meestal Nee is, en Hij zal je niet roepen om dezelfde koers te volgen die Hij mij (of anderen) heeft gevraagd. Dus wanneer je je zorgen begint te maken, stop dan om Zijn liefde en zekerheid je angsten te laten bedaren, want het is gewoon onmogelijk dat Zijn plan voor jouw toekomst niet helder, opwindend en doordrenkt van Zijn liefde is. Onthoud dat Hij stierf om jou jouw Overvloedige Leven te geven, toch?!

Dus, om te beginnen, heb alsjeblieft nog even geduld met me, want ik ga weg voordat ik begin. Het is omdat ik onlangs een boek van een auteur aan het lezen was en ik merkte dat ik zo verdwaald was met bijna de helft van wat ze had geschreven. Het was omdat ze het had geschreven met haar 'vaste volgers' of fans in gedachten, en ik was niet een van hen - dus ik had geen idee waar ze het over had. Dit betekent dus dat ik dit hoofdstuk moet beginnen met snel mijn persoonlijke situatie uiteen te zetten, zodat degenen die nieuw zijn in mijn boeken of in Erins HHI-bediening niet in de war raken door wat ik ga delen.

Een van de moeilijkste onderdelen van het doormaken van mijn man die me verliet en opnieuw van me scheidde, had te maken met het feit dat mijn persoonlijke bediening en ook het helpen van HHI begon met het herstellen van mijn eigen huwelijk. Na jarenlang God te hebben gezocht om mijn huwelijk te herstellen, verhoorde Hij mijn gebeden, toen ik erop vertrouwde dat God het zou herstellen, terwijl hij leerde en ijverig de herstelprincipes volgde die ik van HHI vond, die ik gemakkelijk bevestigde door ze te controleren met mijn eigen Bijbel. Het resultaat was dat kort nadat mijn huwelijk was hersteld, vrouwen in mijn kerk naar me toe kwamen voor hulp en begeleiding, wat ertoe leidde dat ik een bediening binnen mijn kerk kreeg. Later opende het ook deuren voor mij om over de hele wereld te spreken - hoop te brengen aan vrouwen die in huwelijkscrises en ondraaglijke pijn zaten en ook wilden dat hun huwelijk hersteld werd.

“Toen strekte de Here zijn hand uit en roerde mijn mond aan, en de Here zeide tot mij: Zie, Ik leg mijn woorden in uw mond; merk op, Ik stel u heden over de volken en de koninkrijken om uit te rukken en af te breken, om te verdelgen en te verwoesten, om te bouwen en te planten.” (Jeremia 1:9-10).

Dus toen mijn man me weer in de steek had gelaten en van me scheidde na veertien jaar hersteld te zijn (die volgens mij een van de predikanten was in de kerk waar ik had gediend), verlieten veel vrouwen zo snel mogelijk onze bijeenkomsten. Dat zouden ze doen als een schip aan het zinken was - maar wie kon het hen kwalijk nemen? Degenen die achterbleven, bleven verbijsterd, geschokt en verward achter, omdat ze niet anders konden dan aan hun eigen huwelijk te denken en bang waren dat hun herstel ook niet "duurzaam" zou zijn. Verrassend genoeg verwachtten velen dat ik hen bemoedigde en steunde in een tijd in mijn eigen leven waarin ik het doormaakte, wat mij ook een beetje verbijsterd achterliet, omdat ik geen idee had wat mij, of mijn bediening, echt te wachten stond. Of mijn kinderen, of mijn financiën, of mijn toekomst.

Hoe vreemd het ook klinkt, toen begon Hij de deuren voor mij te openen om te beginnen met reizen (eigenlijk slechts drie weken nadat mijn scheiding definitief was). Ik kreeg uitnodigingen van verschillende kerken, waar ze zeiden dat ze veel vrouwen hadden die vragen hadden over hoe dit hun herstel zou veranderen. En een van de meest gewilde vragen had te maken met vragen over mijn toekomstig 'huwelijksherstel' - wanneer en hoe het 'deze keer' zou plaatsvinden. Wat ik heb geleerd van het doorstaan ​​van de tweede verlating van mijn man (en je zult meer begrijpen als je mijn boek Weer Voor een Echtscheiding Staan leest)), was dat een crisis van deze omvang een manier heeft om zijn slachtoffer op ongelooflijke manieren te veranderen. Het heeft me eigenlijk niet alleen naar een niveau van intimiteit gebracht waarvan ik alleen maar had gedroomd dat ik het met de Heer zou hebben; maar het was een diepere intimiteit dan ik dacht dat zelfs maar bestond of ooit iemand in de verte had horen delen, zelfs niet iets waarover ik iemand had horen zingen.

Deze nieuw verbeterde relatie die ik had gevonden, werd al snel de belangrijkste focus van mijn leven. Ik keek niet langer naar mijn toekomst of enig ander detail van het leven, zeker niet naar enige vorm van huwelijksherstel. Wonder boven wonder ging mijn aandacht uitsluitend naar Degene van wie ik ontdekte dat hij onvoorstelbaar veel van me hield. Toen dit gebeurde, besefte ik dat ik wanhopig was om vast te houden aan Zijn tederheid jegens mij, wat er ook gebeurde. De wanhoop begon eigenlijk een obsessie te worden, vooral toen ik het bedreigd voelde. Elke keer dat ik een e-mail kreeg of door iemand werd gevraagd: “Michele, ik ben benieuwd wanneer je volgende herstel zou kunnen plaatsvinden? Heeft God je verteld hoe het gaat gebeuren?” Als iemand me zou vragen over mijn toekomstige herstel met mijn ex-man, Ik merkte dat ik dieper in het hart van mijn Geliefde aan het graven was, opdat niemand zou proberen me weg te nemen van wat ik had gevonden - HEM en Zijn liefde. Liefde waar ik elke dag, iedere dag door de week, en vooral de hele nacht in rustte.

Gedurende deze tijden voelde ik me bedreigd, toen ik Hem vroeg om me nooit te laten gaan, laat Hij me vaak lezen: "Zowel zij, die geen man meer heeft, als de jongedochter, wijdt haar zorgen aan de zaak des Heren, om heilig te zijn naar lichaam en geest. Maar zij, die getrouwd is, wijdt haar zorgen aan aardse zaken, om haar man te behagen. Dit zeg ik in uw eigen belang, niet om u een strik om te werpen, maar lettende op de betamelijkheid en de onverdeelde toewijding aan de Here.... Toch is zij naar mijn mening gelukkiger, indien zij blijft, zoals zij is; en ik meen ook de Geest Gods te hebben.” (1 Korinthiërs 7: 34-40).

Toen ik elke vraag over mijn volgende of tweede huwelijks herstel beantwoordde, bevond ik me in eerste instantie op de automatische piloot of was ik een beetje in een roes. Waar ik mee worstelde, had te maken met mijn bediening. Jarenlang had ik met Erin samengewerkt om vrouwen te helpen die wanhopig waren (zoals ik was geweest) om hun huwelijk te herstellen, dus in die tijd was dit natuurlijk mijn belangrijkste en enige focus voor wat ik diende.

Dus, met de gang van zaken in mijn leven, wist ik heel snel dat hoewel ik zeker mijn positie bij HHI zou verliezen en ook mijn de hele bijeenkomst die ik in mijn kerk had opgezet, samen met eventuele verdere spreekbeurten (en die betekende dat ik al mijn inkomsten verloor, die al onder mij aan het afbrokkelen waren), voelde ik dat ik volledig transparant moest zijn en mijn ware gevoelens moest delen - ik was niet langer op zoek naar herstel, en in feite wilde ik het niet.

'Mijn geliefde is van mij, en ik ben van hem. . . Toen ik Hem vond die mijn ziel liefheeft; Ik hield Hem vast en wilde hem niet laten gaan. . . want ik bezwijm van liefde.' (Hooglied 3:2–4; 5:8).

Op het moment dat dit aan de gang was, was er binnen de bediening nog nooit over dit concept gesproken, maar gelukkig is er niet langer een uitspraak over (ik wil mijn huwelijk niet herstellen) zo schokkend als het ooit was. Helaas, aangezien ik de eerste was die dergelijke ketterij uitte, zag ik hoe veel vrouwen me de rug begonnen toe te keren. De nieuwe focus van mijn bediening was meer dan ze konden verdragen, en helaas begonnen ze ten onrechte te geloven dat ik niet langer geloofde in het herstel van het huwelijk, omdat ik er niet naar op zoek was voor mezelf.

Mijn dilemma hield aan en op een gegeven moment, op een vroege ochtend terwijl ik nog in bed lag, flapte ik eruit tegen de Heer dat ik zou gehoorzamen en alles zou doen wat Hij me vroeg, maar... ik zou mijn huwelijk met mijn ex-man niet herstellen omdat ik dat zou doen verlaat Hem nooit! Ik trok de dekens over mijn hoofd en binnen enkele seconden begon ik te huilen, denkend aan hoe ik mijn man moet hebben bedroefd met mijn afschuwelijke houding. Met tranen snikte ik en vroeg of Hij teleurgesteld in mij was. Wat ik hoorde verraste mij, en ik denk dat het jou ook zal verbazen. Hij zei dat het Hem op geen enkele manier verdriet deed, maar in plaats daarvan zegende het Hem en raakte het Zijn hart!!

Verbijsterd ging hij verder door me eraan te herinneren hoe Jozua in opstand kwam tegen Gods bevel om van de berg Sion af te blijven (aangezien iedereen die te dichtbij kwam zou worden gedood), terwijl Mozes naar boven ging om Hem persoonlijk te ontmoeten. Joshua wilde en had meer van God nodig, ongeacht wat het hem kostte. Herinner je je later dat het Jozua was die het overnam toen Mozes' woede ervoor zorgde dat hij het Beloofde Land nooit zou bereiken? Dus wat hij had gedaan, tegen Gods bevel ingaan, werd beloond.

Vervolgens herinnerde hij me aan Ruth en toen ze Naomi's aandrang weigerde om haar te verlaten en terug te gaan naar haar volk. Ruth eiste dat ze zei: nee, ze zou bij haar schoonmoeder blijven - en toen zegende God haar en werd ze de vrouw van Boaz - om nog maar te zwijgen van het feit dat ze in de afstamming van Jezus was!

Vervolgens herinnerde de Heer me aan Elisa die weigerde elke keer dat Elia hem probeerde te laten achterblijven. God zegende hem zoals we later in de Bijbel zien dat het Elisa was die veel meer zalving had, meer dan Elia ooit had.

Het lijkt erop dat God tevreden is met onsterfelijke loyaliteit, toewijding en een soort liefde die weigert Zijn aanwezigheid te verlaten.

Hoewel ik me veel beter voelde, merkte ik dat ik nog steeds zo angstig en bang was dat de Heer me op een dag zou vragen om mijn huwelijk met mijn ex-man te herstellen, mogelijk voor Zijn glorie. Toen, op een noodlottige dag in Zuid-Afrika, vroeg mijn lieve gastvrouw me of ze me een persoonlijke vraag mocht stellen. Toen ze het vroeg, was het eigenlijk dezelfde soort vraag waar iedereen aan dacht: "Zou je ooit je man terugnemen?" Ik antwoordde haar op dezelfde manier als ik talloze keren eerder had gedaan:

„Wat God ook van me vroeg, ik zou doen . . . wat het ook was."

Die nacht, toen ik in bed lag, deed ik iets dat zo eenvoudig leek, maar tot dan toe had ik er nooit over nagedacht. Ik vroeg de Heer: "Lieverd, als iemand me die vraag stelt, hoe wil je dan dat ik antwoord?"

Wat ik Hem hoorde zeggen, liet me verbijsterd achter; Hij zei: 'Vertel ze gewoon dat je dat niet kunt. ”

De volgende paar weken begonnen er veel Bijbel verzen door mijn hoofd te spoken terwijl ik wanhopig probeerde te begrijpen wat Hij me had verteld. Wat bedoelde Hij toen Hij zei: “. . . je kunt niet”?

Zonder dat er een vers of principe in me opkwam, werd ik wakker en wilde ik beginnen met het doorzoeken van mijn Bijbel om verzen te vinden om me te helpen begrijpen. Maar die ochtend was ik op weg naar Kenia en ik had mijn lievelings Bijbel niet bij me. Toen ik veel begon te reizen, bracht ik het niet meer mee omdat het tijdens een reis licht beschadigd raakte, dus tijdens het reizen vertrouwde ik op mijn laptop Bijbel waarmee ik verbinding maakte op internet. (Dit was voordat je de luxe had van een Bijbel-app op je telefoon en internet, waar ter wereld je ook bent.)

Terugkijkend is het nu bijna lachwekkend, want hij had het me verteld op de avond dat ik haastig aan boord van mijn vliegtuig naar Kenia stapte, en dat is een land waar internet bijna onmogelijk was om verbinding mee te maken. Waar ik logeerde had geen internet en er was maar één internetcafé waar je een paar minuten kon kopen, die ik gebruikte om in contact te blijven met mijn kinderen. Waarom had Hij het me georkestreerd zonder te kunnen zoeken? Omdat de Heer gewoon wilde dat ik stil was en Hem zocht; tijd om simpelweg stil te zitten, te luisteren naar wat Hij mij Zelf wilde vertellen.

Wat ik hoorde lees je in het volgende hoofdstuk. Maar net zoals de Heer me liet loskoppelen van het zoeken elders, heeft Hij me gevraagd om jou ook te verlaten, om je de tijd te geven om gewoon stil te zijn en de Heer tot je te laten spreken. Stop niet gewoon een paar minuten voordat je het volgende hoofdstuk leest, maar neem in plaats daarvan een paar dagen of langer de tijd om de Heer tot je te laten spreken over wat Hij me vertelde en wat Hij me wil laten delen. Ik geloof dat Hij op het punt staat je hart te openen, zodat je het overvloedige leven van je dromen kunt gaan leiden!

Onthoud: "Hem nu, die blijkens de kracht, welke in ons werkt, bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen," (Efeziërs 3:20 NBG-51).

“Daarom verlangt de Here ernaar u genadig te zijn, en daarom zal Hij Zich VERHEFFEN om Zich over u te ontfermen, want de Here is een God van recht; welzalig allen die op Hem wachten.” (Jesaja 30:18).

1 Petrus 3:13-15—
“En wie zal u kwaad doen, als gij u beijvert voor het goede? Al moest gij lijden om de gerechtigheid, toch zijt gij zalig. Doch vreest niet voor hun dreiging, en laat u niet verschrikken. Maar heiligt de Christus in uw harten als Here, altijd bereid tot verantwoording aan al wie u rekenschap vraagt van de hoop, die in u is, doch met zachtmoedigheid en vreze,"