Dag 11 Jouw Voorraadschuur

Hoe kon de Kerk dit laten gebeuren?

Omdat we allemaal dezelfde gruweldaad hebben meegemaakt: NIET het geestelijke voedsel krijgen dat zou hebben voorkomen dat onze huwelijken uiteenvielen, waaronder het niet weten of onderwijzen van de verslinder en de bescherming van de tiende! Ik betwijfel of ik nog veel meer over dit onderwerp moet zeggen. Maar voor sommigen van jullie die het nog steeds moeilijk hebben, vraag jezelf dit af:

Waarom heeft de plaatselijke kerk, nu er een epidemie van huwelijken kapot is gegaan, niet méér gedaan om ons allemaal het geestelijke voedsel en de geestelijke kennis te geven om te weten hoe we echtscheiding en ontrouw kunnen voorkomen? En als er echtscheiding zou plaatsvinden, waarom beschikken ze dan niet over de Bijbel verzen en de middelen die nodig zijn om onze huwelijken te herstellen?

Wij geloven dat de plaatselijke kerken er voor het grootste deel niet in zijn geslaagd om in alle opzichten onze geestelijke voorraadschuur te zijn. Ze prediken ons geschiedenislessen en preken die het publiek behagen, terwijl een  epidemie  van echtscheidingen zich door de kerk verspreidde. En erger nog, wanneer ik geconfronteerd wordt met ontrouw, scheiding en echtscheiding, breekt het mijn hart als ik bedenk dat ze zich hebben omgedraaid en ons vergif hebben gegeven in de vorm van counseling en psychologie (waar we, zoals ik al zei, in een latere les over zullen leren) .

Wij zijn niet tegen de kerk, maar tegen wat de kerk niet heeft gedaan. Ons doel is om de huwelijken één voor één te herstellen, en vervolgens deze herstelde echtparen te trainen om terug te gaan naar de kerken in hun gemeenschappen, getraind in de waarheid! Het gaat er niet om iemand de schuld te geven! Het betekent dat we allemaal doen wat we kunnen om de waarheid te leren kennen, NIET ALLEEN voor onszelf, maar in het belang van anderen!

Vraag God nogmaals om je te laten zien hoe je kan helpen de waarheid naar jouw kerk en lokale gemeenschap te brengen!

Een vrolijke gever

Uiteindelijk is de keuze of je al dan niet tienden geeft en waar je tienden geeft, de jouwe. Gelukkig hebben we voor de laatste keer jouw geld niet "nodig". Vergeef me dat ik dat keer op keer zeg. Onze bediening volgt het principe van tiende (van elke donatie die we krijgen, van elke verkoop die we in onze boekwinkel doen, betalen we tienden). Bovendien, zoals ik al zei, geeft elk van onze predikanten tienden, daarom strijden we niet tegen de verslinder en zijn we altijd geestelijk gevoed feestend en hebben we meer dan genoeg!!

Ten slotte: als je gaat geven, geef het dan vrolijk en niet met het gevoel dat het moet.

‘En ieder doe, naardat hij zich in zijn hart heeft voorgenomen, niet met tegenzin of gedwongen, want God heeft de blijmoedige gever lief.’ – 2 Korinthiërs 9:7

De reden dat wij jou onderwijzen over het geven van tienden aan jouw voorraadschuur, en dat wij dit met blijdschap doen, is niet om je te kunnen manipuleren om ter wille van ons te geven, maar ter wille van Jou. Zoals ik al zei doen wij allemaal vrijwilligerswerk, dus als e tienden geeft, krijgen wij jouw geld niet. Als we geld wilden verdienen, zouden we onze boeken VERKOPEN in plaats van ze alleen maar aan jou te geven.

Ja, wij bieden onze boeken ook te koop aan, maar ook dan hebben we een reden zoals ik ook kort heb uitgelegd. Waar ik niet op inging, is dat wanneer een man of vrouw de boeken koopt, we feitelijk ZIEN en getuigen dat ze in het algemeen MEER veranderen omdat ze in hun eigen herstel hebben geïnvesteerd! Jarenlang zijn we heen en weer gegaan, hebben we onze boeken verkocht en ze vervolgens weer weggegeven, allemaal omdat we de meeste mensen wilden helpen die we bedienen. Wij willen gewoon dat anderen gezegend worden!

Het komt erop neer dat jij ons nooit iets moet geven, tenzij je  wilt  doordringen in wat wij doen. Je bent niets verplicht jegens ons, nooit. We hebben je niet in de val gelokt om je te laten geven, en eerlijk gezegd willen we ook niet dat je je er schuldig over voelt.

De Basis Bijbel legt het op een interessante manier uit. "Denk eraan: een gierige planter krijgt een gierige oogst; een weelderige planter krijgt een overvloedige oogst." Ik wil dat ieder van jullie voldoende tijd neemt om erover na te denken, en voor jezelf te beslissen wat je gaat geven. Dat zal je beschermen tegen snikkende verhalen en arm draaien. God houdt ervan als de gever plezier heeft in het geven."

Het grappige is dat veel vrouwen die WILLEN geven, heel weinig te geven hebben. Dat is ook iets wat wij zo leuk vinden aan tiende! God heeft het opgezet als een soort ‘glijdende schaal’. Als je weinig hebt, geef je ook weinig. En als je veel hebt, kun je ook veel geven. En voor ieder van jullie die eerlijk gezegd heel weinig heeft, zei Jezus dat jullie buitengewoon gezegend zijn!

Naar een prachtig voorbeeld wordt vaak verwezen als “Het muntje van de weduwe” uit  Markus 12:41-45 “En [Jezus] ging tegenover de schatkist zitten en begon te observeren hoe de mensen geld in de schatkist stopten; en veel rijke mensen stopten in grote bedragen. Een arme weduwe kwam en deed er twee kleine koperen muntjes in, die een cent bedroegen. Hij riep zijn discipelen bij zich en zei tegen hen: 'Voorwaar, ik zeg jullie: deze arme weduwe heeft er meer dan alle bijdragers aan de schatkist; want zij hebben allemaal bijgedragen van hun overschot, maar zij heeft van haar armoede alles ingebracht wat ze bezat, alles waar ze van moest leven.’

Er was een tijd, zoals ik al zei, dat mijn kinderen en ik van voedselbonnen leefden. Ik had helemaal geen inkomen. Mijn man had mijn eerste drie maanden huur vooruitbetaald (omdat hij van plan was te verdwijnen). Later betaalden mensen (sommigen die ik niet kende) mijn huur en nutsvoorzieningen. Maar zodra ik hoorde over het geven van tienden (zoals ik jij vandaag leer), wist ik dat dit het einde zou betekenen van mijn financiële problemen. Dus nam ik wat ik had, namelijk voedselbonnen, en gaf er tienden van. In het begin was het nog geen 10%, en dat was het ook niet toen ik voor het eerst mijn voedselbonnen kreeg (eerst aan God geven). God keek echter naar mijn hart en zegende mij dienovereenkomstig, omdat ik hier nieuw in was en Hij kon zien dat het mijn hart was om Hem met heel mijn hart te volgen.

We leerden in deze periode van ons leven ook over het denken aan anderen. We namen de rest van onze voedselbonnen die we aan het eind van de maand hadden achtergelaten, en gingen naar een magazijn waar ze de postzegels accepteerden (toen niet elke supermarkt). We kregen een grote dieplader en we kochten enorme zakken rijst, bonen, meel en ook industriële blikken groenten en fruit. We laadden het in ons busje en mijn vier kinderen en ik brachten het naar de gaarkeuken.

We bleven dan om het middagmaal te serveren en daarna af te ruimen. Zeggen dat mijn kinderen waardeerden wat we hadden, zou een understatement zijn. Ze leerden medeleven en ook niet bang te zijn om vriendelijkheid te tonen aan mensen die vies waren, stinken en tanden misten 🙂

Op een dag was ik zo gezegend toen een van de vaste mannen ons kwam helpen met het uitladen van ons busje. Toen hij de perziken in blik zag, glimlachte hij zo groot (hij was er één met ontbrekende tanden) en zei: "Wauw, mijn favoriet!!" Ik omhelsde hem en zei: "Ze zijn allemaal van jou, geniet ervan!" en hij begon te huilen. Ik huilde ook en mijn jongens ook. Het ervaren van zulke dingen was voor ons allemaal levens veranderend!

"Want Ik heb honger geleden en gij hebt Mij te eten gegeven. Ik heb dorst geleden en gij hebt Mij te drinken gegeven, Ik ben een vreemdeling geweest en gij hebt Mij gehuisvest, naakt en gij hebt Mij gekleed, ziek en gij hebt Mij bezocht; Ik ben in de gevangenis geweest en gij zijt tot Mij gekomen. Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Here, wanneer hebben wij U hongerig gezien en hebben wij U gevoed, of dorstig en hebben wij U te drinken gegeven? Wanneer hebben wij U als vreemdeling gezien en hebben U gehuisvest, of naakt, en hebben U gekleed? Wanneer hebben wij U ziek of in de gevangenis gezien en zijn tot U gekomen? En de Koning zal hun antwoorden en zeggen: Voorwaar, Ik zeg u, in zoverre gij dit aan één van deze mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het Mij gedaan'" - Matteüs 25:35- 40

Dit was slechts EEN van de vele voordelen voor het feit dat mijn man er niet meer was. Het bood mij kansen waar ik hem niet naar hoefde te vragen, niet dat hij niet iemand is die hij aan mensen in nood kan geven, maar niet zo radicaal als ik wist dat ik moest doen om ons uit de armoede te halen waarin we zaten! Slechts twee generaties die mij en mijn kinderen voorgingen, waren miljonair! Zowel de vader van mijn moeder als de vader van mijn vader waren miljonair, geloof het of niet. Dit was echt iets waar ik grip op moest krijgen toen ik mijn man gehoorzaamde nadat hij ons verliet en zei dat ik 'een uitkering moest krijgen'.

Wat God deed (dankzij mijn giften) was ons een manier laten zien om een ​​inkomen te verdienen. Hij herinnerde me eraan dat ik wist hoe ik lees les moest geven, en liet me zien hoe ik een groep leerlingen kon vinden in het naschoolse programma van een nabijgelegen kinderdagverblijf. Door weg te zijn terwijl mijn twee jongsten een dutje deden en de andere twee aan het lezen waren, kon ik evenveel geld verdienen door twee keer per week één uur te werken, wat evenveel opleverde als wanneer ik 40 uur zou werken tegen het minimumloon!! Ik had meer onderwijs genoten dan ik elders had kunnen gebruiken, maar dat zou betekenen dat ik iemand moest betalen om op mijn vier kinderen te passen en ze achter te laten terwijl ze hun vader al verloren hadden. God beloonde mij (om mijn kinderen niet meer te laten lijden) door mij te helpen mijn zeven studenten te helpen van de laagste in hun klas naar de top van hun klas te gaan, gewoon door klanken te leren!

Later kreeg ik (af en toe) een baan aangeboden in mijn vakgebied orthodontie, die ik graag aannam, omdat mijn man die dagen bij onze kinderen in ons herenhuis kon doorbrengen. Elke keer dat ik tienden gaf, bleef God mij financieel vooruithelpen en begon ook mijn man beetje bij beetje thuis te brengen. En tegen de tijd dat hij thuis was, nadat hij had gezien wat God voor mij deed (en hoe ik voedsel voor hem en de AV kon kopen toen hij "tot een brood werd gereduceerd" vanwege het leven in overspel en hen ook mijn autobus), begon hij tienden te geven zonder dat ik een woord zei!