Afgelopen week hebben we de eerste principe om gezegend te worden geleerd:
God WANTS to Bless You!
God WILT Jou Zegenen!
And the second part is:
En het tweede deel is:
The Lord is waiting and longing to bless each and everyone who longs for Him. It is His very nature to WANT to bless us!
De Heer wacht en verlangt ernaar om eenieder en iedereen die naar Hem verlangt te zegenen. Het is geheel Zijn natuur om ons te WILLEN zegenen.
This week I’d like us to come to understand why there are some believers who are not blessed while there are other believers who seem to be so blessed, they cannot contain it.
Deze week wil ik ons laten begrijpen waarom er zoveel gelovige zijn die niet worden gezegend terwijl er andere gelovigen zijn die zo veel worden gezegend dat ze het niet kunnen houden.
What I mean is, these individuals are so blessed that blessings are literally running over and spilling over blessing anyone who is close to them. I don't know about you, but this is the kind of blessings that I want to have. The kind that is "pressed down and running over." I want so much from God that I have plenty left over to pass on to everyone close to me. What about you?
Wat ik bedoel is, dat deze individuen zo gezegend zijn dat de zegeningen letterlijk overvloeien en overstromen naar andere die dicht bij hun zijn. Ik weet niet van jou maar dit zijn de zegeningen die ik wil hebben. De manier wat “aangedrukt moet worden en overloopt.” Ik wil zoveel van God dat ik genoeg over heb om aan iedereen die dichtbij mij staat kan doorgeven. Hoe zit dat met jou?
So, if it is true that God wants to bless us, then why do some believers suffer?
Dus, als het waar is dat God ons wilt zegenen, dan waarom lijden sommige gelovigen?
Principle #2 Suffering and Sorrow helps us obtain the maturity to enjoy the blessing!
Principe #2 Lijden en Verdriet helpt ons volwassen te worden om van de zegen te genieten.
All of us love to think that our miracle will come to us in the form of winning the lottery. In other words, that all of a sudden, we would be instantly and gloriously blessed, never needing one more blessing in the future. However, when a blessing just falls into our lap, the truth is, we are completely and utterly unprepared to handle it. So, instead of it being a true blessing, the blessing becomes a curse to us.
Eenieder van ons denkt dat ons wonder naar ons zal komen in de vorm van het winnen van de loterij. Met andere woorden, dat we opeens, meteen en glorieus gezegend zullen worden, zodat we nooit meer een zegening nodig zullen hebben in de toekomst. Echter, wanneer een zegening je zomaar in de schoot geworpen wordt, de waarheid is, dan zijn we compleet onvoorbereid om het aan te kunnen. Dus, in plaats dat het een echte zegening is, de zegening zal dan een vloek voor ons worden.
The way God designed His blessings to come, was through the dark clouds. By toil, pain, suffering, striving and sorrow is how we experience and learn the maturity necessary to keep and enjoy our blessing.
De weg die God heeft ontworpen dat Zijn zegening komt, was door donkeren wolken. Door zwoegen, pijn, lijden, streven en verdriet is hoe we leren de volwassenheid te ervaren die nodig is om de zegen te behouden en ervan te genieten.
There was a documentary that we saw once that interviewed people who had won the lottery. All, but the one who had just recently won, found that the money that they dreamed would make them happy actually destroyed their lives. It had been given to them before they were ready to assume the responsibility. They had neither toiled nor suffered for it, instead, it dropped into their laps.
Er was een documentaire die we eens hebben gezien die mensen interviewde die de loterij hadden gewonnen. Allemaal, maar vooral degene die onlangs hadden gewonnen, ondervonden dat het geld waarvan ze hadden gedroomd dat hun gelukkig zou maken uiteindelijk hun levens heeft vernietigd. Het was hun gegeven voordat ze klaar waren om de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Ze hadden er nog voor gezwoegd of voor geleden, in plaats daarvan was het in hun schoot geworpen.
When you're in the midst of your trials, such as in your marriage, each day you wish your spouse would come home that very DAY or that miraculously he would change OVERNIGHT. It’s our nature not wanting to wait. And who of us wants to continue to hurt or shed one more tear?
Wanneer je in het midden van je beproevingen zit, zoals in jouw huwelijk, elke dag wens je dat je partner die DAG thuis zal komen, of het wonderbaarlijke, dat hij IN DE NACHT zal veranderen. Het is onze natuur om niet te willen wachten. Want wie van ons wilt voortdurend gepijnigd worden of nog meer tranen laten?
Yet, haven't we forgotten just how the suffering that led us here, led us to Him, how our trials thus far have changed us in incredible ways? None of us is the same person we were. We have been completely transformed and what matters to us now is nothing close to the same as before. If you’re like me, you look back at the way that you were and we cringe. Yet, how soon we forget that the Lord said we are changed from Glory to Glory.
Maar, zijn we vergeten hoe het lijden die ons hier heeft gebracht, ons geleid heeft naar Hem, hoe onze beproevingen tot nu toe ons in ongelooflijk wegen heeft veranderd? Niemand van ons is dezelfde persoon die we waren. We zijn volledig getransformeerd en wat voor ons nu belangrijk is is niks vergeleken met dat van voorheen. Echter, hoe gauw zijn we vergeten dat de Heer heeft gezegd dat we veranderen van Glorie naar Glorie.
So, let’s read the verse to see if we can glean more from it:
Dus laten we de vers lezen en kijken of we er meer uit kunnen halen:
2 Corinthians 3:18 Expanded Bible (EXB)
2 Korintiërs 3:18 NBG-51
“Our faces, then, are not covered [With an unveiled face…]. We all show [reflect; or behold; or contemplate] the Lord’s glory, and we are being changed [transformed] to be like Him [ into the same image]. This change in us brings ever greater glory [or is from one degree of glory to another; is from glory to glory], which comes from the Lord, who is the Spirit.”
“En wij allen, die met een aangezicht, [Waarop geen bedekking meer……]. Wij laten allemaal zien [reflecteren; of zie; of overweeg] de glorie van de Heer, en we worden veranderd [getransformeerd], de heerlijkheid des Heren weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld [ naar zijn gelijkenis]. Deze verandering in ons brengt ons zelfs grotere glorie [of is van de ene graad van heerlijkheid naar de andere; van heerlijkheid tot heerlijkheid], immers door de Here, die Geest is.”
If you are worn out and have been thinking of "how long" this Restoration Journey will take, stop for a minute to look back and remember how these very trials have changed you.
Als je uitgeput bent en je hebt erover nagedacht “hoe lang” deze Herstel Reis zal duren, stop dan even en kijk terug en herinner hoe deze beproevingen je hebben veranderd.
Today as I was working on a few Restored Marriage Testimonies I was struck with the total awe at how many explain in great detail how difficult their trial was, but that each would not have wanted to miss it or change a thing! I feel that way too. Then why, when I first wrote this series, was I weary about ALL the trials that I shared were hitting me, one after the other, and why did I wish they would be over? Apparently, I had forgotten how I got to that place in my life. That day I decided to relax in a hot bath and I opened my Streams in the Desert Devotional and began to read one of my favorites in January.
Vandaag toen ik aan het werk was aan een paar Herstel Huwelijk Getuigenissen was ik vol ontzag van hoeveel in detail uitlegde hoe moeilijk hun beproevingen waren, maar dat eenieder het niet had willen missen of iets had willen veranderen! Ik voel dat ook zo. Dan waarom, toen ik voor de eerste keer deze serie schreef, was ik vermoeid over ALLE beproevingen die mij raakte die met mij gedeeld werden, de een na de ander, en waarom wenste ik dat ze voorbij zouden zijn? Blijkbaar, was ik vergeten hoe ik op die plaats in mijn leven was gekomen. Die dag besloot ik om te relaxen in een warm bad en ik opende mijn Stroom in de Woestijn Toewijding dagboek en een van mijn favoriete te lezen
Streams in the Desert January 9
Stromen in de Woestijn 9 Januari
I consider that our present sufferings are not worth comparing with the glory that will be revealed in us. (Romans 8:18)
Ik ben van mening dat ons huidige lijden het niet waard is om vergeleken te worden met de heerlijkheid die in ons zal worden geopenbaard. (Romeinen 8:18)
I once kept a bottle-shaped cocoon of an emperor moth for nearly one year. The cocoon was very strange in its construction. The neck of the “bottle” had a narrow opening through which the mature insect forces its way. Therefore, the abandoned cocoon is as perfect as one still inhabited, with no tearing of the interwoven fibers having taken place. The great disparity between the size of the opening and the size of the imprisoned insect makes a person wonder how the moth ever exits at all. Of course, it is never accomplished without great labor and difficulty. It is believed the pressure to which the moth’s body is subjected when passing through such a narrow opening is nature’s way of forcing fluids into the wings, since they are less developed at the time of emerging from the cocoon than in other insects.
Ik heb wel eens bijna een jaar lang een flesvormige cocon van een keizermot bewaard. De cocon was erg vreemd in zijn constructie, De nek van de “fles” had een nauwe opening waar de volwassen insect zich doorheen heeft geworsteld. Daardoor is de verlaten cocon een perfecte en nog steeds een stabiele bewoonbare plaats, zonder dat de verweven vezels gescheurd zijn. Het grote verschil tussen de grootte van de opening en de grootte van het gevangen insect doet een persoon zich afvragen hoe de mot überhaupt zijn bestaand heeft. Natuurlijk, is het nooit voor elkaar te krijgen zonder een grote bevrijding en moeilijkheden. Het is mogelijk door de druk waaraan het lichaam van de mot wordt blootgesteld wanneer het door zo’n nauwe opening gaat het is de natuurlijke weg om vloeistoffen in de vleugels te dwingen, omdat ze minder ontwikkeld zijn op dat moment van uitkomst van de cocon dan bij andere insecten.
I happened to witness the first efforts of my imprisoned moth to escape from its long confinement. All morning I watched it patiently striving and struggling to be free. It never seemed able to get beyond a certain point, and at last my patience was exhausted. The confining fibers were probably drier and less elastic than if the cocoon had been left all winter in its native habitat, as nature meant it to be. In any case, I thought I was wiser and more compassionate than its Maker, so I resolved to give it a helping hand. With the point of my scissors, I snipped the confining threads to make the exit just a little easier. Immediately and with perfect ease, my moth crawled out, dragging a huge swollen body and little shriveled wings! I watched in vain to see the marvelous process of expansion in which these wings would silently and swiftly develop before my eyes. As I examined the delicately beautiful spots and markings of various colors that were all there in miniature, I longed to see them assume their ultimate size. I looked for my moth, one of the loveliest of its kind, to appear in all its perfect beauty. But I looked in vain. My misplaced tenderness had proved to be its ruin. The moth suffered an aborted life, crawling painfully through its brief existence instead of flying through the air on rainbow wings. I have thought of my mouth often, especially when watching with tearful eyes those who were struggling with sorrow, suffering, and distress. My tendency would be to quickly alleviate the discipline and bring deliverance. O shortsighted person that I am! How do I know that one of these pains or groans should be relieved? The farsighted, perfect love that seeks the perfection of its object does not weakly shrink away from present, momentary suffering. Our Father’s love is too steadfast to be weak.
Ik was getuigen van de eerste pogingen van mijn opgesloten mot die ontsnapte van zijn lange opsluiting. De hele ochtend heb ik gekeken hoe het geduldig heeft gestreden en geworsteld om vrij te zijn.
Because He loves His children, He “disciplines us . . . that we may share in his holiness” (Heb. 12:10). With this glorious purpose in sight, He does not relieve our crying. Made perfect through suffering, as our Elder Brother was, we children of God are disciplined to make us obedient, and brought to glory through much tribulation. from a tractI’d encourage you to stop and read it too, so you’ll understand about the beautiful moth that never lived to use his colorful wings, all because the struggling moth was delivered from his suffering. Reading it again just now, I was struck again by how the man witnessing the moth struggling simply cut a tiny opening so the moth no longer would continue to struggle to get out of his tight enclosure.
Omdat Hij van Zijn kinderen houdt, “disciplineert Hij ons……..dat we kunnen delen in zijn heiligheid” (Heb. 12:10). Met dit glorieuze doel in zicht, verlicht Hij ons huilen niet. Perfect gemaakt door lijden, zoals onze Oudere Broer heeft gehad, wij kinderen van God worden gedisciplineerd om ons gehoorzaam te maken, en tot glorie gebracht door veel beproevingen. Ik wil je bemoedigen om te stoppen en het ook te lezen, zodat je zal begrijpen over de pracht van de mot die nooit heeft mogen leven om zijn kleurige vleugels te kunnen gebruiken, alleen omdat de worstelde mot bevrijd was uit zijn lijden. Het nogmaals zojuist gelezen te hebben, was ik nog een keer vol ontzag hoe de mens getuigen was van de worsteling van de mot die simpel een kleine opening knipte zodat de mot niet langer hoefde te worstelen om uit zijn strakke behuizing te komen.
As I said, it was when I finished reading that story when I suddenly remembered that in all the trials of the week, I had failed to finish writing this week's message. So out of the bath I came, but instead of being sorrowful I was grateful. Grateful for a Heavenly Father who loves me enough to let me grow up; to change me to be more like Him and a suitable bride for His Son. His ways are not my ways and His thoughts are not my thoughts.
Zoals ik heb gezegd, het was toen ik klaar was met het lezen van dat verhaal toen ik mij plotseling herinnerde dat met alle beproevingen van die week, ik had gefaald om deze week boodschap te schrijven. Dus uit het bad kwam ik, maar in plaats van mij verdrietig te voelen was ik dankbaar. Dankbaar voor een Hemels Vader die genoeg van mij houdt om mij volwassen te laten worden; om mij te veranderen om meer zoals Hem te zijn en een geschikte bruid voor Zijn Zoon. Zijn wegen zijn niet mijn wegen en Zijn gedachten zijn niet mijn gedachten.
And as I also said, It made me happy to know that He is not done with me yet. Thank You Lord for the trials; again, I am rejoicing!
En zoals ik ook heb gezegd, heeft het mij gelukkig gemaakt dat Hij nog niet klaar is met mij. Dank U Heer voor de beproevingen; nog een keer ben ik aan het verheugen!
Thankfully and humbling I see how many years it’s taken the Lord to transform and help me to finally grow up. It was just the past few days that I realized that I did not want to be delivered or spared from my current trials because only within the fire can I really sense His presence to the fullest.
Dankbaar en verootmoedigd zie ik hoeveel jaren het de Heer heeft genomen om mij te transformeren en te helpen om eindelijk groter te worden. Het is slechts een paar dagen dat ik mij realiseerde dat ik niet bevrijd of bespaard wil worden van voor mijn onlangs beproevingen want alleen in het vuur kan ik echt Zijn aanwezigheid ten volle voelen.
Daniel 3:24—
Daniel 3:24—
“Then Nebuchadnezzar the king was astounded and stood up in haste; he responded and said to his high officials, ‘Was it not three men we cast bound into the midst of the fire?’ They answered and said to the king, ‘Certainly, O king.’ He answered and said, ‘Look! I see four men loosed and walking about in the midst of the fire without harm, and the appearance of the fourth [walking with them] is like a son of the gods!’”
“Plotseling sprong koning Nebukadnessar geschrokken overeind. ‘Wat zie ik nu?’ riep hij tegen zijn raadsmannen. ‘Wij hadden toch dríe mannen in de oven gegooid?’ ‘Jazeker, majesteit,’ antwoordden zij. 25‘Maar kijk!’ schreeuwde Nebukadnessar. ‘Nu zie ik er víer vrij rondlopen tussen de vlammen en zij zijn ongedeerd! En de vierde ziet eruit als een engel.’”
How about you? Where are you in your trials and how do you feel about them? Now it's time to...
Hoe zit het met jou! Waar ben jij in jouw beproevingen en hoe voel je je over hun?
Nu is het de tijd om…….