HTWG Principe #2 “Overlopen en Overstromen”

 

 

 

 

 

Afgelopen week hebben we de eerste principe om gezegend te worden geleerd:

God WILT Jou Zegenen!

En het tweede deel is:

De Heer wacht en verlangt ernaar om eenieder en iedereen die naar Hem verlangt te zegenen. Het is geheel Zijn natuur om ons te WILLEN zegenen.

Deze week wil ik ons laten begrijpen waarom er zoveel gelovige zijn die niet worden gezegend terwijl er andere gelovigen zijn die zo veel worden gezegend dat ze het niet kunnen houden.

Wat ik bedoel is, dat deze individuen zo gezegend zijn dat de zegeningen letterlijk overvloeien en overstromen naar andere die dicht bij hun zijn. Ik weet niet van jou maar dit zijn de zegeningen die ik wil hebben. De manier wat “aangedrukt moet worden en overloopt.” Ik wil zoveel van God dat ik genoeg over heb om aan iedereen die dichtbij mij staat kan doorgeven. Hoe zit dat met jou?

Dus, als het waar is dat God ons wilt zegenen, dan waarom lijden sommige gelovigen?

Principe #2 Lijden en Verdriet helpt ons volwassen te worden om van de zegen te genieten.

All of us love to think that our miracle will come to us in the form of winning the lottery. In other words, that all of a sudden, we would be instantly and gloriously blessed, never needing one more blessing in the future. However, when a blessing just falls into our lap, the truth is, we are completely and utterly unprepared to handle it. So, instead of it being a true blessing, the blessing becomes a curse to us.

Eenieder van ons denkt dat ons wonder naar ons zal komen in de vorm van het winnen van de loterij. Met andere woorden, dat we opeens, meteen en glorieus gezegend zullen worden, zodat we nooit meer een zegening nodig zullen hebben in de toekomst. Echter, wanneer een zegening je zomaar in de schoot geworpen wordt, de waarheid is, dan zijn we compleet onvoorbereid om het aan te kunnen. Dus, in plaats dat het een echte zegening is, zal de zegening een vloek voor ons worden.

De weg die God heeft ontworpen dat Zijn zegening komt, was door donkeren wolken. Door zwoegen, pijn, lijden, streven en verdriet is hoe we leren de volwassenheid te ervaren die nodig is om de zegen te behouden en ervan te genieten.

Er was een documentaire die we eens hebben gezien die mensen interviewde die de loterij hadden gewonnen. Allemaal, maar vooral degene die onlangs hadden gewonnen, ondervonden dat het geld waarvan ze hadden gedroomd dat hun gelukkig zou maken uiteindelijk hun levens heeft vernietigd. Het was hun gegeven voordat ze klaar waren om de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Ze hadden er nog voor gezwoegd of voor geleden, in plaats daarvan was het in hun schoot geworpen.

Wanneer je in het midden van je beproevingen zit, zoals in jouw huwelijk, elke dag wens je dat je partner die DAG thuis zal komen, of het wonderbaarlijke, dat hij IN DE NACHT zal veranderen. Het is onze natuur om niet te willen wachten. Want wie van ons wilt voortdurend gepijnigd worden of nog meer tranen laten?

Maar, zijn we vergeten hoe het lijden die ons hier heeft gebracht, ons geleid heeft naar Hem, hoe onze beproevingen tot nu toe ons in ongelooflijk wegen heeft veranderd? Niemand van ons is dezelfde persoon die we waren. We zijn volledig getransformeerd en wat voor ons nu belangrijk is is niks vergeleken met dat van voorheen. Echter, hoe gauw zijn we vergeten dat de Heer heeft gezegd dat we veranderen van Glorie naar Glorie.

Dus laten we de vers lezen en kijken of we er meer uit kunnen halen:

2 Corinthians 3:18 Expanded Bible (EXB)

2 Korinthiërs 3:18 NBG-51

“En wij allen, die met een aangezicht, [Waarop geen bedekking meer……]. Wij laten allemaal zien [reflecteren; of zie; of overweeg] de glorie van de Heer, en we worden veranderd [getransformeerd], de heerlijkheid des Heren weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld [ naar zijn gelijkenis]. Deze verandering in ons brengt ons zelfs grotere glorie [of is van de ene graad van heerlijkheid naar de andere; van heerlijkheid tot heerlijkheid], immers door de Here, die Geest is.”

Als je uitgeput bent en je hebt erover nagedacht “hoe lang” deze Herstel Reis zal duren, stop dan even en kijk terug en herinner hoe deze beproevingen je hebben veranderd.

Vandaag toen ik aan het werk was aan een paar Herstel Huwelijk Getuigenissen was ik vol ontzag van hoeveel in detail uitlegde hoe moeilijk hun beproevingen waren, maar dat een ieder het niet had willen missen of iets had willen veranderen! Ik voel dat ook zo. Dan waarom, toen ik voor de eerste keer deze serie schreef, was ik vermoeid over ALLE beproevingen die mij raakte die met mij gedeeld werden, de een na de ander, en waarom wenste ik dat ze voorbij zouden zijn? Blijkbaar, was ik vergeten hoe ik op die plaats in mijn leven was gekomen. Die dag besloot ik om te relaxen in een warm bad en ik opende mijn Stroom in de Woestijn Toewijding dagboek om een van mijn favoriete te lezen.

Stromen in de Woestijn 9 Januari

Ik ben van mening dat ons huidige lijden het niet waard is om vergeleken te worden met de heerlijkheid die in ons zal worden geopenbaard. (Romeinen 8:18)

Ik heb wel eens bijna een jaar lang een fles vormige cocon van een keizermot bewaard. De cocon was erg vreemd in zijn constructie, De nek van de “fles” had een nauwe opening waar de volwassen insect zich doorheen heeft geworsteld. Daardoor is de verlaten cocon een perfecte en nog steeds een stabiele bewoonbare plaats, zonder dat de verweven vezels gescheurd zijn. Het grote verschil tussen de grootte van de opening en de grootte van het gevangen insect doet een persoon zich afvragen hoe de mot überhaupt zijn bestaand heeft. Natuurlijk, is het nooit voor elkaar te krijgen zonder een grote bevrijding en moeilijkheden. Het is mogelijk door de druk waaraan het lichaam van de mot wordt blootgesteld wanneer het door zo’n nauwe opening gaat is het de natuurlijke weg om vloeistoffen in de vleugels te dwingen, omdat ze minder ontwikkeld zijn op dat moment van uitkomst van de cocon dan bij andere insecten.

Ik was getuigen van de eerste pogingen van mijn opgesloten mot die ontsnapte van zijn lange opsluiting. De hele ochtend heb ik gekeken hoe het geduldig heeft gestreden en geworsteld om vrij te zijn. Het leek nooit verder dan een bepaald punt te kunnen komen, en uiteindelijk raakte mijn geduld op. De opsluitende vezels waren waarschijnlijk droger en minder elastisch dan wanneer de cocon de hele winter in zijn oorspronkelijke habitat had gelaten, zoals de natuur het bedoeld heeft. Hoe dan ook, ik dacht dat ik wijzer en medelevende was dan de Maker ervan, dus besloot ik het een helpende hand te bieden. Met de punt van mijn schaar knipte ik de opsluitende draden af om de uitgang net iets gemakkelijker te maken. Onmiddellijk en met volkomen gemak kroop mijn mot naar buiten, met een enorm gezwollen lichaam en kleine verschrompelde vleugels met zich mee! Ik keek tevergeefs toe om het wonderbaarlijke expansieproces te zien waarin deze vleugels zich stil en snel voor mijn ogen zouden ontwikkelen. Terwijl ik de subtiel mooie vlekken en markeringen van verschillende kleuren bestudeerde die er allemaal in miniatuur waren, verlangde ik ernaar ze hun uiteindelijke grootte te zien aannemen. Ik zocht naar mijn mot, een van de mooiste in zijn soort, die in al zijn volmaakte schoonheid zou verschijnen. Maar ik keek tevergeefs. Mijn misplaatste tederheid bleek de ondergang ervan te zijn. De mot leed een afgebroken leven en kroop pijnlijk door zijn korte bestaan in plaats van op regenboogvleugels door de lucht te vliegen. Ik heb vaak aan mijn mot gedacht, vooral toen ik met betraande ogen naar degenen keek die worstelden met verdriet, lijden en angst. Mijn neiging zou zijn om de discipline snel te verlichten en verlossing te brengen. O kortzichtig persoon die ik ben! Hoe weet ik dat een van deze pijnen of kreunen moet worden verlicht? De vooruitziende, volmaakte liefde die de perfectie van haar object zoekt, deinst niet zwak terug voor het huidige, tijdelijke lijden. De liefde van onze Vader is te standvastig om zwak te zijn.

Omdat Hij van Zijn kinderen houdt, “disciplineert Hij ons……..dat we kunnen delen in zijn heiligheid” (Heb. 12:10). Met dit glorieuze doel in zicht, verlicht Hij ons huilen niet. Perfect gemaakt door lijden, zoals onze Oudere Broer heeft gehad, wij kinderen van God worden gedisciplineerd om ons gehoorzaam te maken, en tot glorie gebracht door veel beproevingen. Ik wil je bemoedigen om te stoppen en het ook te lezen, zodat je zal begrijpen over de pracht van de mot die nooit heeft mogen leven om zijn kleurige vleugels te kunnen gebruiken, alleen omdat de worstelde mot bevrijd was uit zijn lijden. Het nogmaals zojuist gelezen te hebben, was ik nog een keer vol ontzag hoe de mens getuigen was van de worsteling van de mot die simpel een kleine opening knipte zodat de mot niet langer hoefde te worstelen om uit zijn strakke behuizing te komen

Zoals ik heb gezegd, het was toen ik klaar was met het lezen van dat verhaal toen ik mij plotseling herinnerde dat met alle beproevingen van die week, ik had gefaald om deze week boodschap te schrijven. Dus uit het bad kwam ik, maar in plaats van mij verdrietig te voelen was ik dankbaar. Dankbaar voor een Hemels Vader die genoeg van mij houdt om mij volwassen te laten worden; om mij te veranderen om meer zoals Hem te zijn en een geschikte bruid voor Zijn Zoon. Zijn wegen zijn niet mijn wegen en Zijn gedachten zijn niet mijn gedachten.

En zoals ik ook heb gezegd, heeft het mij gelukkig gemaakt dat Hij nog niet klaar is met mij. Dank U Heer voor de beproevingen; nog een keer ben ik aan het verheugen!

Dankbaar en verootmoedigd zie ik hoeveel jaren het de Heer heeft genomen om mij te transformeren en te helpen om eindelijk groter te worden. Het is slechts een paar dagen dat ik mij realiseerde dat ik niet bevrijd of bespaard wil worden van voor mijn onlangs beproevingen want alleen in het vuur kan ik echt Zijn aanwezigheid ten volle voelen.

Daniel 3:24—

“Plotseling sprong koning Nebukadnessar geschrokken overeind. ‘Wat zie ik nu?’ riep hij tegen zijn raadsmannen. ‘Wij hadden toch dríe mannen in de oven gegooid?’ ‘Jazeker, majesteit,’ antwoordden zij. ‘Maar kijk!’ schreeuwde Nebukadnessar. ‘Nu zie ik er víer vrij rondlopen tussen de vlammen en zij zijn ongedeerd! En de vierde ziet eruit als een engel.’”

Hoe zit het met jou! Waar ben jij in jouw beproevingen en hoe voel je je over hun?

Nu is het de tijd om…….