Zijn Verrassing op het Feest van Iemand anders

"Dan zult u Mij aanroepen en heengaan, u zult tot Mij bidden en Ik zal naar u luisteren." J2912

Een paar weken geleden kreeg ik opeens een berichtje van mijn man met de vraag waar zijn kind was. Ik legde hem uit dat hij stage liep en hij vroeg hoe laat  hij vertrok. Ik vertelde hem dat ik het niet wist, maar dat ik het hem zou laten weten zodra ik thuis was, zodat hij mij kon bellen.

Kort daarna kwam mijn kind en ik vertelden hem dat zijn vader hem zou bellen. Hij belde hem terug en zijn vader stelde hem een ​​aantal vragen over hoe zijn dag was geweest, wat hij had gepland, waar hij naartoe ging en dat ze die dag de eerste verjaardag van mijn achter neefje zouden vieren in een pizzeria. Hij belooft meestal dingen of zegt tegen het kind dat hij iets gaat doen, maar tot nu toe heeft hij al meerdere keren gefaald. We weten dat onze kinderen verdrietig zijn als ze, net als wij, moeten wachten. Ik moet toegeven dat ik voor zulke situaties een barrière heb gecreëerd. Ik waarschuw hem al, dus als ik ophang, zegt mijn zoon: "Ik heb het gevoel dat mijn vader me komt zoeken. Waarom stelde hij me die vragen?" en om zijn aandacht af te leiden, vertelde ik hem dat hij waarschijnlijk gewoon een praatje maakte en hij zei, nou ja, misschien wel, maar ik wist al dat hij er was, want toen hij me eerder belde, had mijn echtgenoot gezegd dat hij langskwam en dat hij met het kind uit eten wilde gaan en de middag bij hem wilde doorbrengen, zodat het kind de baby shower niet zou missen. Ik heb mijn echtgenoot uitgenodigd om hem daar op te halen nadat de activiteit afgelopen was.

Het bleek dat de activiteit een uur later zou beginnen, maar het begon anderhalf uur later dan gepland. Toen we net op de plek aankwamen, kletste hij met me en zei: 'Ik ben hier beneden.' Ik stuurde hem een ​​berichtje om hem te vragen naar boven te komen, omdat we op de tweede verdieping waren. Ik was moe, want we waren in de zon aan het lopen. Ik had het berichtje nog niet gestuurd. Toen ik naar een paar mensen keek die in de buurt waren, waren ze verbaasd. Degenen die hem kenden, mijn nichten en mijn vrienden, waren verbaasd.

Toen keek ik op en zag dat hij de trap op ging. Mijn zoon draaide zich om naar mij en zag zijn vader. Hij keek hem weer aan en zag zijn vader weer. Hij was verbaasd, maar zo verbaasd dat hij niet kon geloven wat hij zag. Het was iets meer dan een jaar geleden dat hij zijn vader had gezien of met hem had gesproken. Ik zag zo'n blij gezicht dat ik niets anders kon doen dan glimlachen. Zijn geluk is mijn geluk. Ze omhelsden elkaar stevig en mijn zoon zei tegen me: 'Mam, heb je dit echt gepland?' Daarom deed hij vandaag zo raar. Ik begon te lachen. Ik deed het niet. Ik deed het niet. niets plannen, zijn vader praatte 's ochtends met me en vertelde me dat hij er was en ik had hem gezegd dat hij je moest verrassen en nou, dat is wat er gebeurde, hij was zo blij dat hij, toen het tijd was om te gaan slapen, niet kon ophouden met vertellen hoe blij hij was dat hij zijn vader had gezien en de middag met hem had doorgebracht.

Toen vertelde hij hem dat hij de volgende dag, wat zondag was, met hem naar de kerk zou gaan om hem te zien zingen in het meisjeskoor. Onmiddellijk kwamen bij mij de beloften op waarvan ik niet weet of ze ooit vervuld zullen worden (ik was erg ondankbaar tegenover mijn Geliefde). Hij voelde zich niet goed en kwam daarom niet, maar hij schreef mij wel dat het niet kon, maar dat hij hem mee zou nemen naar een kuuroord om daar de middag door te brengen en dat de wond dan bedekt zou worden. De jongen vond het een leuke middag en wilde dat ik meeging, maar ik zei tegen hem dat het een middag voor hen was (ik was niet uitgenodigd). En zo geschiedde!!

Toen ik thuiskwam, zei mijn zoon: "Gisteren en vandaag waren een van de gelukkigste dagen van mijn leven. Ik heb mijn vader weer gezien. Kijk, mam, God heeft mijn gebeden verhoord." En ik zei tegen hem: "Je moet nu altijd dankbaar zijn, vergeet dat niet."

Prachtig, mijn Geliefde heeft met mij gesproken over geloof en hoop. Hij was mij aan het trainen voor die dag. Hij was al begonnen en Hij wist dat ik daar zwak was, dat mijn hoop verdeeld was. Hij herinnerde mij eraan dat ik mijn GELOOF en HOOP niet in een man (zoals hem) moest vestigen, maar in mijn Hemelse Echtgenoot. De enige die dingen in een oogwenk kan veranderen, en dat is precies wat Hij deed. Toen heb ik simpelweg mijn dankbaarheid geuit dat niet alleen de jarige een cadeau kreeg, maar ook mijn zoon, en dat we de middag in volledige rust konden doorbrengen.

"Je zult vertrouwen, omdat er hoop is; je zult rond speuren, maar je kunt onbezorgd gaan liggen." Job 11:18
https://www.bible.com/bible/1990/job.11.18

Psalmen 39:8
En nu, wat verwacht ik, Heere? Mijn hoop, die is op U!

~ Jewel Daniel MTR