Lof Prijs Brief ingezonden door Adina uit de BemoedigendeVrouwen.org
Vanmorgen, zoals bijna elke zondagochtend, sprak ik mijn broer aan de telefoon. De meeste zondagen bezoekt hij me nadat hij naar de kerk is gegaan, alleen maar om koffie te drinken en te praten. We praten bijna om elke tweede dag, maar hebben altijd veel om over te praten, we zijn de afgelopen jaren heel hecht geworden.
Elke keer als ik met mijn broer praat, ben ik zo onder de indruk van wat mijn Man in zijn leven heeft gedaan en nog steeds doet en hoe hij groeit in zijn relatie met de Heer. Mijn broer, die een atheïst WAS totdat de Heer Zich aan hem openbaarde, ontmoette Hem toen hij zijn dieptepunt bereikte. Die hem uit de slijmerige put trok.
En het meest verbazingwekkende is hoe hij nu de Heer dient in de band van zijn kerk, terwijl hij basgitaar speelt. Muziek is de passie van mijn broer, als hij wat vrije tijd heeft, speelt en neemt hij muziek op, en nu gebruikt hij het om \o/ te dienen. En om uit te leggen hoe groot een wonder dit is, mijn broer speelde vroeger in een metalband….
Een paar zondagen geleden, toen hij me bezocht, vroeg hij of hij een liedje voor me mocht spelen dat hij had geschreven en opgenomen, en ik zei ja. Ik liet bijna mijn koffie vallen toen ik het lied en de tekst hoorde, ik had niet verwacht wat ik hoorde. Het lied was in het Afrikaans geschreven en gezongen, maar hij zong over de Heer. Over de “oude vertrouwde stem die hem elke dag begeleidt. De oude bekende stem die hij elke ochtend hoort als hij wakker wordt…’
Het bracht me bijna tot tranen toe, zelfs nu ik er alleen maar aan denk, ik wil huilen, maar blije tranen, dankbare tranen, nederige tranen vanwege wat mijn Man niet alleen voor hem deed, maar ook voor mij op deze reis van mijn leven.
Veel liefs,
Adina