Volmaakte Liefde

“maar heilig God, de Heere, in uw hart; en wees altijd bereid tot verantwoording aan ieder die u rekenschap vraagt van de hoop die in u is, met zachtmoedigheid en ontzag.”
—1 Petrus 3:13-15

(Ik had deze Getuigenis al lang geleden geschreven, ik had hem op mijn pc staan, maar ik heb hem niet gepubliceerd en weet je waarom, omdat ik me onwaardig voelde, omdat ik mijn Geliefde in de steek had gelaten, maar mijn HE ( Hemelse Echtgenoot ) herinnerde me eraan om hem te publiceren en dat ik gerechtvaardigd ben in hem en dat ik hem ondanks mezelf moet prijzen...)
Geliefde bruiden, ik wil mijn Geliefde eer geven, voor zijn immense liefde, ik vertel je dat ik een paar maanden van ups en downs heb gehad, maar mijn Geliefde heeft me geroepen om zijn zegeningen te tellen en me te herinneren wat hij tot nu toe heeft gedaan.
Ik kan je vertellen dat ik een zware angstaanval heb gehad, ik herinner me een soortgelijke crisis vlak bij de dood van mijn dochter; Maar ik wist dat deze recente crisis mij verlamde. Ik weet nog dat ik die dag op mijn werk aankwam, de deur dichtdeed en niet kon stoppen met huilen. Ik kon niet verder, ik kon niet werken, ik kon helemaal niets doen (deze crisis werd veroorzaakt doordat ik mijn OV-chipkaart was vergeten en ik in een mentale strijd verwikkeld raakte). Maar "ik schreeuwde, ik gleed uit, maar uw onuitputtelijke liefde hield mij staande. Toen mijn geest vol twijfels was, vernieuwde uw liefde mijn hoop en mijn vreugde."

Ik moest letterlijk smeken om zijn redding en ik kan oprecht mijn Geliefde zien weerklinken in de hemelen, zijn donder en bliksem tussen de wolken laten vliegen, zijn woord sturend en voor mij vechten, op dat moment leidde mijn Geliefde mij om te zoeken naar het Toewijding dat ik moest lezen, kom met mij mijn Geliefde (God weet dat ik nergens naar kon zoeken, hoe ik het ook deed), en mijn Geliefde, aan hem zij de glorie begon met "EEN DAG TEGELIJK", mijn Geliefde kent die uitdrukking sinds toen hij hem aan mij gaf, begon alles 2 en een half jaar geleden, onmiddellijk verdween de crisis en bevestigde zijn woord het vers dat eraan voorafgaat is genoeg elke dag zijn eigen moeite... Ik had het de avond voor de crisis in de Bijbel gelezen.

Context: Ik was 6 maanden lang moeder op de IC, ik was een moeder die andere baby's naar huis zag gaan terwijl ik achterbleef, ik zag hoe mijn baby de ene na de andere strijd aanging, ze was heel sterk, ze had een overweldigende persoonlijkheid, ze was mooi, ik ben met veel moeders omgegaan, ik was zo vol vertrouwen in die tijd, ik probeerde altijd positief te blijven in situaties en ik probeerde altijd moeders te bemoedigen die instortten door de situatie, maar er was een groep moeders, eigenlijk 3 die op dezelfde datum ter wereld kwamen (onze baby's waren het meest complex), van die 3 baby's leeft er vandaag de dag nog maar 1, het is een wonder, ze werd geboren toen ze 5 maanden oud was, Ondanks dat we geloofden, waren er grijze en zwarte dagen, zoals we zeiden, we leefden op een achtbaan van emoties, en zo is die zin ontstaan, dag na dag, want de ene dag konden we zo vol vreugde zijn omdat ze ons een goed medisch rapport gaven, maar een andere dag kon het een slechte prognose zijn; tussen het komen en gaan met mijn baby op een dag zeiden ze tegen me dat ik morgen mijn baby mee naar huis mag nemen (die dag ging ik naar huis en maakte ik schoon om mijn baby te verwelkomen, die dag was ik blij dat mijn baby eindelijk bij me thuis zou zijn) en de volgende dag beleefde ik de ergste dag van mijn leven. In de ochtend moest ik afscheid nemen, ik zal niet vergeten wat ik tegen mijn geliefde zei Jehova God gaf, Jehova God nam weg, gezegend zij zijn naam, (eerlijk gezegd adem je maar je sterft) en toen mijn tweede favoriete zin, zelfs als hij me zou doden, zal ik op hem wachten, dus letterlijk elke dag vanaf toen was het één dag tegelijk, soms één stap tegelijk, er waren tijden dat het 1 seconde tegelijk was, op dat moment had ik me nog steeds niet van mijn geliefde afgekeerd, maar mijn geloof was gebroken en nou, toen kwam het verlies 2 maanden in mijn derde zwangerschap (die ik zelf had geschapen) en toen kwam ik in opstand.
Toen ik het las, wist ik dat elk woord van die overdenking voor mij was. De woorden van mijn Geliefde die tot mij spraken, herinnerden mij aan vroeger en nu, en hoe alles uit zijn hand komt. Hoe hij mij al vanaf het begin onderwees. Ik dank hem voor alles, zelfs voor de dood van mijn dochter, omdat ik leer dat niets mijn Geliefde nog kan storen. Ik leer hoe belangrijk het is om vast te houden aan zijn woorden. En als hij het al heeft besloten, wie zal hem dan tegenhouden? Het wonder van Zijn woord heeft mij op dat moment onmiddellijk gered en sinds die dag, die begon met "Ik kan het niet meer", heeft mijn Geliefde zoveel tot mij gesproken en niet alleen dat, Hij leidt mij. Ik dacht er niet aan om het te zeggen, maar in Hem ben ik eindelijk gelukkig. Ik koester Zijn liefde enorm, ook al weet ik niet hoe ik van Hem moet houden zoals Hij verdient. Ik ben gelukkig omdat ik weet dat ik een toekomst in Hem heb en dat de vrouw die vandaag wordt opgebouwd, Zijn werk is en voor Hem is.

Vandaag kan ik vanuit de liefde over alles praten wat ik heb meegemaakt. In alles wat ik leer, leidt mijn Geliefde mij tot het herhalen van levenslessen. Vandaag kan ik vrouwen begrijpen die verliezen hebben geleden, die gefrustreerd zijn door een zwangerschap die niet doorgaat, die zich leeg voelen, afgewezen, verlaten, mishandeld, ontevreden zijn als vrouw, wanhopig op zoek zijn naar financiële middelen, het gevoel hebben dat ze alles verloren hebben, inclusief hun geloof, enzovoort. Ik kan bemoediging geven vanuit mijn ervaringen en soms kan ik er gewoon voor ze zijn, maar ik weet zeker dat het niet aan mij ligt, het is Hij in mij en dat is geweldig. Hij is zo geweldig en daarom is Zijn Liefde zo volmaakt. Want alles wat mij is overkomen is ten goede geweest. Ik kan alleen maar aan alle lieve en geliefde vrouwen vertellen over onze Geliefde. Alles wat ons is overkomen en wat ons overkomt, werkt mee ten goede. Laten we dag voor dag in Hem leven.

~ Viera Dill