What will MULTIPLY your blessings!!
Wat zal je zegeningen VERMEDIGVULDIGEN!!
Today’s lesson is short but very powerful. In my notes, I had one principle that I was excited to share with you AND this may also be the most important principle that far surpasses any other principle in the area of gaining blessings in our lives.
De les van vandaag is kort maar erg machtig. In mijn notities, had ik een principe waar ik enthousiast over was om te delen met jou EN dit is wellicht de meest belangrijkste principe boven elk andere principe op het gebied van het krijgen van de zegeningen in onze levens.
Begin to PRAISE and WORSHIP in the MIDST of the FLAMES of affliction—when any attack hits from anyone and anywhere.
Begin met PRIJZEN en AANBIDDING in het MIDDEN van het VUUR van leed
This ONE principle, if used, will prove to be one of the most powerful tools for victory over anyone and anything— and personally, I believe it is one of the greatest privileges that we, as believers of our blessed Savior have as our strongest advantage!
Dit is de ENE principe, als het gebruikt word, zal bewijzen de meest machtige wapen te zijn voor overwinning over iedereen en alles— en persoonlijk, geloof ik dat het een van de grootste privileges is dat wij, als gelovigen van onze gezegende Redder hebben als sterkste voordeel!
This ONE principle is also one of the most neglected principles being used. Instead, Believers respond in the very same way that non-believers do. And if anything, they may think that “holding in” their true negative feelings is enough. Yet, when what will actually unleash the power is simply to PRAISE and WORSHIP Him in the MIDST of the FLAMES of affliction!
Deze ENE principe is ook de ene meest verwaarloosde van alle principes die worden gebruikt. In plaats daarvan, Gelovigen reageren op de zelfde manier als ongelovigen doen. En als er iets is, ze mogen dat denken “het inhouden” van hun waren negatieve gevoelens genoeg is. Echter, wat echt de kracht zal laten vrijkomen is simpelweg om te PRIJZEN en AANBIDDEN van Hem in het MIDDEN van het VUUR van leed!
We are all at war, whether you realize it or not. Then, sadly and foolishly, we tend to focus on the war itself. We instinctively begin to "wrestle with flesh and blood," because we can see and hear the war raging. But there is a greater war that rages, and it is the one that God tells us really matters.
We zijn allemaal in oorlog, of je het realiseert of niet. Dan, verdrietig en dwaas, blijven we ons richten op de oorlog. Instinctief beginnen we “te worstelen met vlees en bloed,” omdat we de oorlog kunnen zien en horen razen. Maar er is een grotere oorlog dat raast, en dat is de ene dat God ons vertelt wat echt uitmaakt.
One of my greatest wars is against this sinful flesh of mine.
Een van de grootste oorlogen is tegen deze zondige vlees van mij.
A few weeks ago I shared my heart's desire to gain even greater intimacy with our precious Lord. Of course, when I cry out for more of Him, I completely forget that in fulfilling this cry of my heart it will mean that more of ME will need to go so that I can have more of HIM.
Een paar weken geleden heb ik mijn hart wensen gedeeld om grotere intimiteit met onze kostbare Heer te krijgen. Natuurlijk, toen ik uitschreeuwde voor meer van Hem, ik vergat compleet dat tijdens het uitvoeren van deze schreeuw van mijn hart het zou betekenen dat meer van MIJ zal moeten gaan zodat ik meer van Hem kan krijgen
Burning flesh is a painful and stinky experience. But this week as my flesh began to burn, I chose to focus on a picture of those who were truly martyred for the sake of Christ. Joyfully they burned while being chained to a stake. Some even kissed the stake that would hold them. Remarkably, each embraced the very thing that would hold them still while their flesh burned.
Brandend vlees is een pijnlijke en stinkende ervaring. Maar deze week toen mijn vlees begon te branden, koos ik ervoor om mij te focussen op een plaatje van degene die echt gemarteld waren ter wille van Christus. Vreugdevol brandde ze terwijl ze geketend waren aan een stok. Sommigen kuste zelf de stok dat hun vast zou houden. Opmerkelijk, een ieder omarmde dat ene ding dat hun stil moest houden terwijl hun vlees brandde.
This vision and realization brought me to the understanding of why I struggle so while my "flesh" burns, and it is due to one thing—because I failed to "embrace" what He chose to hold me still. I instead loathe it and struggle to get free; such as praying for Him to remove it.
Deze visie en realisatie bracht mij om te begrijpen waarom ik zo worstelde terwijl mijn “vlees” brandde, en het is om een ding—omdat ik heb gefaald om “te omarmen” het gene wat Hij gekozen heeft om mij stil te houden. In plaats daarvan had ik een hekel eraan en worstelde om vrij te komen; net zoals het bidden tegen Hem om het te verwijderen.
It reminds me of young children who won't lie still or sit still while the doctor or nurse is trying to clean a wound or give them an injection. Am I any different if I struggle to get away from the Great Physician who is trying to heal me? Heal me deep in my soul?
Het herinnert mij aan jonge kinderen die niet stil willen liggen of stil willen zitten terwijl de dochter of verpleegster probeert om de wond schoon te maken of een injectie te geven. Ben ik anders als ik worstel om weg te komen van de Grote Arts die probeert mij te genezen? Genees mij diep in mijn ziel?
Yet, the greatest martyrs were those who sang songs in the midst of the flames, giving glory to God. I am not satisfied with merely "sitting still" while the Lord does heart surgery, peeling away layers of hardness that need to go. I want and need to enter the flames singing. Why? Because I have a KNOWING that this is where I will have the opportunity to walk with Jesus—in the midst of the flames!
Toch, de grootste martelaren waren degene die liederen zongen in het midden van de vlammen, God de glorie gaven. Ik ben niet tevreden met alleen “stil zitten” terwijl de Heer hartoperatie uitvoert, lagen weg haalt van hardheid dat weg moet. Ik wil en heb het nodig om de vlammen zingend binnen te gaan. Waarom? Omdat ik een WEET heb dat dit is waar ik de kans hebt om met Jezus te wandelen—in het midden van de vlammen!
Remember the 3 youths who walked into the flames, willingly? It said there was a 4th, Jesus, and while they were walking with Him, they were “loosed” of what had them tied up, and later, came out not even smelling of smoke. And as a result, these youths changed the heart of the person who ordered them to be thrown in AND as a result, these youths were promoted in their world to have a greater impact on a nation. (Read Daniel 3:20-30)
Herinner je de 3 jongelingen die de vlammen in wandelde, gewillig? Ze zeiden er was een 4e Jezus, en terwijl ze liepen met hem, waren ze “los” van wat ze had gebonden, en later, kwamen ze eruit niet eens ruikend naar rook. en als resultaat, deze jongelingen hebben het hart van de persoon die bevel had gegeven om hun erin te gooien EN als resultaat, werden deze jongelingen gepromoot in hun eigen wereld om een grotere impact te hebben op een natie. (Lees Daniel 3:20-30)
For a few months now I’ve been reading and meditating on a verse, Isaiah 43:2, which tells me that He will be with me in the deep waters, in the raging river, in the midst of the flames (and that I would not be burned). So I didn't run away, I didn't scream, but alas, I also did not SING to the Lord.
Voor reeds nu een paar maanden ben ik aan het lezen en mediteren op een vers, Jesaja 43:2, wat mij vertelt dat Hij bij mij zal zijn in diep water, in de razende rivier, in de midden van de vlammen (en dat ik niet zal branden). Dus ik rende niet weg, ik schreeuwde niet, maar, ik zong ook niet voor de Heer.
Thankfully, God is not done with me. Whatever He began, He will complete. There will be many opportunities to "sing in the flames," and rather than panic, to instead enjoy the warmth, to embrace what holds me still, so that I may glorify my Savior singing praises to Him and to His name.
Dankbaar, God is niet klaar met mij. Wat Hij begonnen is, zal Hij volbrengen. Er zullen velen gelegenheden zijn “zing in de vlammen,” dan in paniek raken, om in plaats daarvan te genieten van de warmte, om het te omarmen wat je stil houd, zodat ik glorie kan brengen aan mijn Redder zingend lofprijzingen aan Hem en aan Zijn naam.
It took me a day to remember to sing — "better late than never" so the saying goes.
And this is just another reason I remain in awe of the "faithfulness of God" and His precious love towards me. Even though I rejoice in Him throughout every single day, mainly because He is always faithful to give us what we really want. He also goes beyond giving me what I want and He also gives me what I really need—which is often painful or doused in suffering, in the midst of darkness or under heavy clouds. And when it is darkness or pain is when I always seem to forget the yearning of my heart; all those times I have asked Him to help me to be closer and become more intimate in my relationship with the Love of my Life. So being forgetful of what I really want, I forget He’s simply fulfilling my heart's desire, which means I fail to work with Him and easily miss the blessings that come from PRAISE and WORSHIPPING Him in the MIDST of the FLAMES of affliction—and what He is faithfully going to bring me through.
Het koste mij een dag om te herinneren om te zingen – “beter laat dan nooit” zo luidt het spreekwoord. En dit is gewoon een ander reden dat ik in ongeloof blijf van de “trouw van God” en Zijn kostbare liefde voor mij. Zelf door in Hem te verheugen elke dag de hele dag door, meestal omdat Hij altijd trouw is om ons te geven wat we echt willen. Hij gaat ook verder met geven wat ik wil en Hij geeft mij ook wat ik echt nodig heb—wat vaak pijnlijk is of overgoten met lijden, midden in de duisternis of onder zware wolken. En als het duisternis is of pijn dan lijkt het alsof ik altijd vergeet het verlangen van mijn hart; al de keren dat ik Hem heb gevraagd om mij te helpen om dichterbij te komen en meer intiem te worden in mijn relatie met de Liefde van mijn Leven. Dus vergeetachtig over wat ik echt wil, vergeet ik dat Hij simpelweg mijn hartsverlangen aan het vervullen is, wat betekent dat ik heb gefaald om samen met Hem te werken en gemakkelijk de zegeningen mis die komen van het PRIJZEN en het Hem AANBIDDEN in het MIDDEN van de VLAMMEN van leed—en waar Hij mij trouw doorheen zal brengen.
So, let us, together (this week and forever), remind each other to lift our voices up in song to our Savior, our Deliverer, our True Love. Joyfully, let us kiss the stake that holds us firm in our faith in order to complete the work of burning this wretched flesh of ours.
Less of us means more of Him.
Dus, laten we, samen (deze week en voor altijd), elkaar herinneren om onze stemmen op te liften in een lied aan onze Redder, onze Bevrijder, onze ware Liefde. Vreugdevol, laten we de stok kussen dat ons stevig vasthoud in ons geloof om het werk compleet af te ronden van het branden van dit ellendige vlees van ons. Minder van ons betekent meer van Hem.
More of Him in us means that not only are we more joyful and living a more abundant life that He died to give us, but we will be greater ambassadors for Him, in order to bring the lost, hurting, and hopeless to the Great and Mighty Physician.
Meer van Hem in ons betekent niet alleen dat we meer vreugdevol zijn en een overvloedig leven waarvoor Hij gestorven is om ons het te kunnen geven, maar we zullen grotere ambassadeurs voor Hem zijn, om de verlorenen te kunnen brengen, de gewonde, en de hopeloze tot de Grote en Machtige Arts.
Now it’s time to…
Nu is het tijd om te……