Hoofdstuk 5 “Het is Het Zo Waard te Wachten”

Vanmorgen begon ik in mijn Bijbel te lezen, vooral in Psalmen, alle verzen die ik had gemarkeerd sinds de Heer mijn huwelijk in 1991 had hersteld. Naast deze verzen uit de Bijbel schreef ik een "BV", wat Belofte vervuld betekent! Hoewel ik meer dan een uur besteedde aan het lezen en markeren van deze verzen, kwam ik er niet één tegen die de Heer niet had vervuld!!

Door ze te lezen en te markeren kreeg ik tijd om na te denken en terug te gaan naar al die dagen dat het leek alsof God nooit zou komen opdagen! Jaren van uitroepen naar Hem, jaren als ik denk vandaag (wanneer ik zou erkennen dat al die beloften die Hij heeft vervuld) nooit zouden komen. Dierbare, als ik me niet vergis, is dat waar de meesten van jullie die dit boek lezen zich op dit moment bevinden. Je hebt geloofd in betere dagen, betere tijden, en je hebt echt je vertrouwen in de Heer gesteld, maar je wacht nog steeds, wacht, wacht. . .

Zul je ooit de plaats van vrede, voorspoed en (kun je je ooit voorstellen?) vreugde in je leven bereiken? JA! Ik was waar je nu bent, jaren, en jaren, en jaren! Als ik echt de tijd neem om op mijn leven terug te kijken, ben ik waarschijnlijk al bijna... nou ja, mijn wiskunde is niet zo goed zo vroeg in de ochtend! Mijn hele leven is moeilijk geweest. Mijn beste vriendin, die ik ken sinds de achtste klas, zegt dat ze niemand kent die zoiets heeft meegemaakt als wat ik heb meegemaakt. Maar omdat ik heb gereisd, en ik persoonlijk zovelen van jullie ken die in mijn gemeenschap zijn, weet ik ook dat velen van jullie veel erger hebben meegemaakt. Maar ik denk dat ik genoeg heb meegemaakt om je te vertellen dat het inderdaad het wachten waard is - en je wachten heeft een prachtig gepland doel!

Als ik terugkijk, was het het wachten dat me gemaakt heeft tot wie ik nu ben. Het wachten stelde me in staat de Heer te leren kennen zoals ik dat nu doe. Ik zou Hem nooit zo intiem hebben gekend, en ik zou Hem, of mijn leven, nooit hebben kunnen waarderen zoals ik nu doe, zeker niet op de manier waarop ik Hem zou moeten leren kennen. Ik zou niet in staat zijn geweest om dames te dienen, niet zoals ik nu kan. Ik dacht dat herstel van mijn eerdere huwelijk de manier was waarop ik het meest effectief zou kunnen dienen. Dus toen ik mijn herstelde huwelijk verloor, dacht ik dat mijn bediening aan vrouwen voorbij was. Maar zoals bij alle gebrokenheid, heb ik door mijn recente scheiding talloze vrouwen kunnen helpen! En een deel van het "waarom" dat ik al zo lang heb, is eindelijk beantwoord. Destijds geloofde ik dat mijn bediening gebaseerd was op mijn herstelde huwelijk, en als gevolg daarvan is wat de vrouwen die ik diende ook wilden, wat ik had: een hersteld huwelijk. Maar nu, vandaag, zien vrouwen mijn vreugde en mijn overvloedige leven, en nu willen ze wat ik nu heb - mijn geliefde in volle mate! O, kunnen we ooit aan Zijn wegen twijfelen of ons zwak voelen (of de hemel verhoede) opgeven zonder wachtend op de vervulling van al Zijn kostbare beloften?!

Het goede nieuws voor jullie allemaal dames en elke vrouw in deze wereld is dat je niet hoeft te wachten op de vreugde, vrede of voorspoed (of zelfs liefde) waar je naar verlangt van een man of van dingen of posities. Hoewel het me jaren kostte om op deze plek in mijn leven te komen, waren die jaren alleen zodat God me kon gebruiken om je te helpen een supersnelweg of een hogesnelheidstrein naar je gewenste toevluchtsoord te bouwen tijdens mijn jaren van pionieren op de ruige weg zo vaak vrouwen reizen en vallen ten prooi aan. De naam van deze snelweg is Jezus, onze geliefde Echtgenoot, en Hij zal je naar je beloften dragen in Zijn armen van liefde! Het kan zijn dat je moet wachten tot al jouw beloften zijn vervuld, maar de wachtkamer die Hij voor je heeft ontworpen, is geschikt voor een vrouw zoals u. Geïnteresseerd? Volg mij dan terwijl we leren waarom God met opzet heeft bedacht dat wachten ons de beloften brengt die Hij ons zeker wil geven zodra Hij weet dat we echt zijn klaar om ze aan te kunnen.

Waarom we wachten

Op iets wachten is een van de moeilijkste aspecten van de christelijke wandel; we weten gewoon niet hoe we het goed moeten doen. In plaats ervan te profiteren en ervan te genieten, lijden we eronder; vaak slagen we er niet in om het einde te halen en zo verspelen we de belofte waarvoor we op God vertrouwen.

Toch is de Bijbel duidelijk dat wanneer God ons iets laat zien, wanneer we tot Hem roepen, het nog voor een bepaalde tijd is , het is (meestal) niet voor nu. Habakuk 2:2-3, “Toen antwoordde de Here mij: Schrijf het gezicht op en zet het duidelijk op tafelen, opdat men het in het voorbijlopen zal kunnen lezen. Want wel wacht het gezicht nog tot de bestemde tijd, maar het spoedt zich zonder falen naar het einde; als het vertoeft, verbeid het, want komen zal het gewis; uitblijven zal het niet.'” En daarom zegt Hij ons ook om het op te schrijven, zodat we het vaak kunnen lezen, wetende dat Hij getrouw is.

Begrijpen waarom we wachten, is misschien nog wel belangrijker dan geloven in de belofte zelf. Simpel gezegd, wanneer God ons iets laat zien voor de toekomst, is dat omdat we er niet klaar voor zijn om ermee om te gaan, of om er ten volle van te genieten, zonder deze bedoelde periode van wachten.

Denk aan het leven van Jozef. Hij was nog maar een jongen toen hij het visioen zag dat hij zou regeren en dat zijn eigen familie op een dag voor hem zou buigen. Hij had echter vele jaren nodig om volwassen te worden, gedurende welke tijd hij zou moeten lijden en geestelijk zou groeien voordat hij klaar zou zijn voor de verantwoordelijkheid of de positie waarvoor hij bestemd was. Er was niets dat hij kon doen om het te bespoedigen, of God te laten denken dat hij er klaar voor was om zijn belofte gemanifesteerd en gezien te worden.

Dan is er Mozes. Hij was een jonge man toen hij wegliep naar de woestijn, en vele jaren van afzondering van het openbare leven gingen voorbij voordat hij klaar was om de miljoenen naar het Beloofde Land te leiden.

Bedenk eens, Esther, ze was nog lang niet klaar om koningin te worden totdat ze haar volk, de Joden, begon te begrijpen onder de voogdij van haar neef, Mordechai. Ze had ook een heel jaar schoonheidsvoorbereiding nodig om haar man, de koning, op te roepen die haar normaal gesproken zou hebben geëxecuteerd voor een dergelijke daad. God wist dat ze niet klaar was om de enorme taak aan te gaan om haar Joodse volk te redden, laat staan ​​om haar ware identiteit als Jood zelf te onthullen.

Toch is het wachten niet alleen voor ons bestwil, het is ook omdat de timing vaak niet goed is. God orkestreert elke persoon en elke gebeurtenis om samen te komen op een exact moment in de tijd voor Zijn glorie. We hebben de neiging dit deel te vergeten, vanwege ons van nature egocentrische en zelf toe eigening. Het enige wat we weten is dat we het wachten beu zijn, terwijl we vergeten dat de Heer spoedig zal worden verheerlijkt en daarom brengt God dit wonder toch in ons leven.

In mijn eigen situatie duurde het vele jaren voordat ik er emotioneel en geestelijk klaar voor was, en ook op de juiste plaats voor God om al Zijn beloften aan mij en in het licht te brengen zodat anderen het kunnen zien. Hoewel ik ooit wenste dat het eerder zou zijn gebeurd, zie ik nu dat niets zelfs maar een dag eerder klaar was dan het gebeurde. Maar laten we het hebben over de tijd tussen de wachttijden die vaak de tijden zijn waarop we lijden, waardoor we ons afvragen of God echt er om geeft.

Is dat niet waar het allemaal om draait?

Wanneer we lijden en onze situatie niet verandert, dan beginnen we te twijfelen aan Gods liefde voor ons. We vragen ons af of Hij net zoveel om ons geeft als iemand anders naar wie we kijken die niet zo lang hoefde te wachten als wij hebben gewacht. We beginnen ons af te vragen of datgene waar we God om gevraagd hebben en waar we God voor geloofden, wel in Zijn wil is. En met dit soort negatieve en geloof vernietigende gedachten lopen we heel vaak gewoon weg en laten we Zijn belofte achter ons, en gaan we verder, in plaats daarvan naar iets dat we nu kunnen bereiken. Als dan onze oorspronkelijke belofte verschijnt, zijn we vaak nergens te vinden of kan het ons zelfs niets schelen dat God ons weer trouw is geweest. Zo jammer.

Dat is waar de meeste christenen leven - het is nu of nooit, en waarom dezelfde mensen hun best doen om jou ook zo te laten leven. Ze willen alleen met je geloven en voor je bidden voor een redelijke tijd, en als de belofte dan niet is uitgekomen, doen ze hun best om je te bemoedigen te twijfelen of God je ooit de belofte heeft gegeven. Doorgaan met bidden voor iets dat niet snel genoeg verschijnt, is hun moeite niet waard - ze hebben wel wat beters te doen met hun tijd en gebeden.

Laten we eerlijk zijn, we leven in een 'nu'-levensstijl die tegen Gods wegen indruist. En nog erger dan de levensstijl van nu, is de voortijdige levensstijl die is ontstaan. We zien het overal. Vrouwen die het beu zijn om zwanger te zijn, worden geïnduceerd; of zelfs als ze wachten om op natuurlijke wijze met de bevalling te beginnen, zullen ze hun bevalling versnellen met medicijnen of hun vliezen laten breken. Ja, het is zo gemakkelijk om toe te geven aan deze verleidingen als je lijdt, terwijl die dokter of verpleegster daar staat om je onmiddellijke verlichting te bieden.

We wachten niet op wat we willen, zelfs niet op materiële zaken. Tegenwoordig hoeven we nergens voor te sparen . We kunnen nu alles kopen wat we willen, en later betalen. Toch is dit niet nieuw, het is al eeuwen aan de gang. Kijk naar Sara die via Hagar haar belofte voor een zoon kreeg, maar er later voor betaalde. En we betalen allemaal nog steeds voor Sarah's ongeduld terwijl we kijken naar de voortdurende oorlogen, geweld, haat en bloedvergieten in het Midden-Oosten tussen beide zonen van Abraham, Ismaël (islam) en Isaac (Israël). Had Sarah maar op haar belofte gewacht.

We vergeten vaak hoe onze voorsprong op God anderen onvermijdelijk beïnvloedt, en dat komt omdat we van nature egoïstisch zijn. Pas als we meer om Gods wil geven dan om onze eigen wil, kunnen we echt tot het einde toe volharden. Als we echt zouden kunnen zien wat die belofte, of die beloften samen (elk en iedereen heeft tegen ons gesproken) - hoe het echt zal zijn als de juiste tijd daar is - we het gemakkelijk tot het einde zouden kunnen volhouden, en misschien zelfs zouden leren genieten van het wachten .

En hoe zit het met deze gedachten, de ijdele fantasieën? Zijn ijdele verbeeldingen schadelijk voor onze geloofswandel of zijn ze een manier voor ons om onze gewenste bestemming te bereiken? Persoonlijk denk ik dat ze beide kunnen zijn. Als we te veel in de denkbeeldige wereld leven, kunnen we onszelf erin verliezen en vaak de weg kwijtraken. Maar ik geloof persoonlijk ook dat enige verbeelding goed kan zijn, aangezien we ons "verbeelden of geloven" wat ongezien is en ons best doen om onze berg verzet te zien. Maar om daar te leven, is God uit het oog verliezen en wat Hij hier voor ons heeft, tijdens het wachten, te midden van een deel van het lijden dat ons helpt ons te verfijnen en ons voor te bereiden.

Als ik erop terugkijk, kan ik zien hoe God tijdens mijn lange wachten en jaren van verschillende soorten lijden een groot uithoudingsvermogen in mij heeft geschapen - allemaal om me klaar te maken voor vandaag, net als Jozef en Mozes. Pas nu ben ik in staat kalm te blijven terwijl ik een extreem snel leven leid, gevuld met dagelijkse beproevingen die ik onmogelijk had kunnen volhouden of begrijpen toen ik dertig of zelfs veertig was. Ik heb geen idee hoe hij het deed, maar dat is het punt - het is iets dat HIJ deed, niets dat ik had kunnen doen, en het gebeurde allemaal tijdens het wachten. God vormt jou en mij van moment tot moment, van dag tot dag, door elke gebeurtenis en omstandigheid in ons leven. Niets is waardeloos of onnodig. Het vormt allemaal het oefenterrein en het raffinagevuur dat ons voorbereidt op waartoe Hij ons roept.

Ze zijn ook zo in beslag genomen door de omvang van de oproep dat ze te bang zijn om naar voren te treden. Ik durf te zeggen, lieverd, dat jij een van die dames bent. God heeft je een visie gegeven voor je toekomst die zo ongelooflijk onaannemelijk is dat je letterlijk huivert, denkend dat het waar zou kunnen zijn. Dus stop je met denken dat het enorm is, en in plaats daarvan omarm je niet wat je zal voorbereiden, in plaats daarvan bid je en smeek je dat de moeilijkheden van vandaag zullen veranderen. Is dat waar je bent? Ik merk dat er een paar tranen op deze pagina's zullen vallen als Hij het licht laat schijnen in de verborgen plekjes van je hart. Ik weet het omdat ik was waar de meesten van jullie nu zijn. En eerlijk gezegd, in sommige opzichten ben ik weer waar je bent, aangezien God me nog grotere dingen heeft laten zien die Hij voor mij heeft gepland om te doen, dat zijn de nieuwe beloften enorme, ongelooflijke, maar ja, enge visioenen - enorm,

Desalniettemin heb ik me deze keer voorgenomen om gewoon alles door te nemen en deze keer te genieten van het wachten. Op deze manier kan ik het oprekken van mijn geloof toestaan, en mijn tijd nu tijdens het wachten zo goed mogelijk gebruiken. Elke dag stop ik om rond te kijken naar alles en iedereen waarmee God mij heeft gezegend en bedank ik Hem voor alles (zoals ik eerder in dit hoofdstuk heb gezegd). En vandaag, op dit moment, ga ik de tijd nemen om rond te kijken naar de schoonheid van deze wereld die Hij heeft geschapen voor zijn verloofde, jij en ik. Ik ga de tijd nemen om degenen lief te hebben en te koesteren die God om mij heen heeft geplaatst, net zoals Hij jou en mij liefheeft en koestert.

Elke dag ga ik veel tijd nemen om mijn dierbare Geliefde te vertellen hoeveel Hij alles is wat ik wil en alles wat ik nodig heb. Als ik dan het visioen voor de toekomst zie of een belofte in mijn Bijbel lees, zal ik anticiperen op de komst ervan en mijn tijd niet verspillen door me af te vragen of ik God wel goed heb gehoord - ongeacht hoe groot de belofte of het visioen mij nu lijkt. Ik zal het gewoon geloven omdat ik God ken en weet hoe Hij werkt. Door te kijken naar de miljoenen dingen die Hij al in mijn leven heeft gedaan, weet ik dat Hij trouw is. En als je denkt dat je niet genoeg trouw hebt in je eigen leven, kijk dan eens naar het mijne (of naar een van de andere vrouwen in onze gemeenschap). (En als je niet in onze bijeenkomsten zit, zou je dat moeten zijn, want de vrouwen in onze bijeenkomsten zijn degenen die ervoor zorgen dat ik sterk blijf!)

Voordat ik dit hoofdstuk afsluit, wil ik eerst spreken met sommigen van jullie die echt midden in echt lijden zitten, omdat ik daar ook ben geweest. Ten eerste heeft dit lijden echt een doel; Ik weet dit wel van het meemaken ervan. Een gebroken en berouwvol hart wordt niet gemakkelijk door iemand verkregen, en het is zeker pijnlijk, maar we hoeven alleen maar naar het leven van Jezus te kijken om te begrijpen dat Hij het begrijpt en dat Hij echt "bekend is met ons verdriet". Het is soms moeilijk voor ons om te begrijpen hoe God, Zijn Vader, het soort lijden van een kruis voor Zijn enige Zoon heeft kunnen toestaan. Kijken naar Zijn smeekbeden in de Hof van Gethsemane, maar niet stoppen toen Hij Zijn Zoon hoorde schreeuwen en kronkelen en worstelen met wat Hij wist dat ging gebeuren, kan ons helpen begrijpen, omdat we nu kunnen zien wat het resultaat zal zijn als we Zijn Zoon zijn doel laten volbrengen.

Hoe kan een Vader vanuit de hemel toekijken terwijl zijn dierbare Jezus worstelde om het kruis door de straten te dragen waarvan hij wist dat het zijn dode lichaam slechts enkele uren later zou vasthouden? (Maar God heeft wel iemand gestuurd om Zijn kruis te dragen en Hij heeft ook Iemand gestuurd om het jouwe te dragen, vraag het maar.) Vraag je je ooit af hoe God de Vader Zijn enige Zoon aan dat kruis kon zien gedurende al die uren waarin Hij leed en stierf, en toch, waarom stopte Hij de pijn en het lijden niet? Zag God niet de gezichten van degenen die straalden, degenen die hadden gewacht op de dag dat Jezus van Nazareth eindelijk zou sterven? Hoorde Hij niet de beledigingen en bespottingen die vanuit de menigte naar zijn Zoon werden geslingerd en degenen die niet geïnteresseerd leken in de pijn van deze Man, de volmaakte en zondeloze man, over wie ze zojuist hadden geloot om Zijn kleding? Hoe kon God dit laten gebeuren? Waarom stopte Hij het niet, niet toestaan ​​dat er nog een minuut voorbijgaat? Zou de vijand echt winnen, echt in staat zijn om het goede te vernietigen dat Jezus deed terwijl hij op aarde was?

We weten allemaal dat de waarheid is dat er een doel was , het doel dat ontworpen was om jou en mij te redden. God de Vader keek voorbij alle pijn, beledigingen, lijden en spot om in onze gezichten te kijken, het gezicht van jou en mij (en je vriend, buurman, broer, zus, moeder, vader, zoon en dochter) die dat kostbare bloed nodig hadden dat viel eerst van zijn zweet, daarna van zijn kruin, later van zijn geseling en ten slotte van de spijkers in zijn handen en voeten - zelfs van zijn speer gespleten zijde. Elke druppel was nodig om jou en mij te redden. Geen druppel werd verspild, noch enig lijden verloren dat Jezus en God die waakte, voor jou en mij hebben doorstaan.

Elke keer dat je lijdt, geliefde, neem even de tijd om Jezus te herinneren en wat Hij voor jou en mij heeft gedaan. Hoe Hij ons nu helpt, zodat elk beetje lijden ook voor een speciaal doel zal zijn. Herinnering is wat me het medeleven heeft gegeven om je nu te troosten. Je vertrouwt me omdat ik ben geweest waar je nu bent, en ik begrijp het echt. God houdt van je en Hij geeft om je. Als Hij in staat was om elke pijnlijke rol in de geschiedenis voor Zijn Zoon uit te laten komen, heeft Hij dan niet ook een geweldig plan voor jou en voor anderen die baat zullen hebben bij jouw bereidheid om te lijden? Zoals ik contact met je heb opgenomen en je heb getroost, zo zul je vrouwen in je wereld hebben die ik nooit zal ontmoeten en die ook troost nodig hebben. Niemand anders dan jij zal het begrijpen of in staat zijn om hen de troost en hoop te geven die ze nodig hebben.

Beste lezer, God heeft een doel met jouw wachten. Elke traan die je vergoot, wordt opgevangen in Zijn fles. Dus sluit nu dit boek en ga meteen naar je binnenkamer, en laat Hem je troosten en laat Hem je overspoelen met Zijn liefde. Hij kan en zal vrede brengen in je storm, vreugde in je gebroken hart en kracht in je vermoeide lichaam en ziel. Onze Man, dierbare, wacht gewoon op die stille plek waar Hij al je tranen en al je schaamte wil wegvegen. Ga er nu heen en kom klaar om anderen te troosten met de troost waarmee wij zelf getroost zijn door een Levende God - onze Hemelse Echtgenoot.