Hoofdstuk 13 “Als je van Mij Houdt”

Omdat ik dacht dat dit het laatste hoofdstuk van dit boek zou zijn, zocht ik de Heer naar het belangrijkste beginsel om mee af te sluiten: een beginsel dat mijn leven heeft veranderd, en dat hopelijk ook jouw leven zal veranderen.

Wat de Heer me vertelde was een complete verrassing. Sinds Hij me voor het eerst vertelde dat dit hoofdstuk over de zegeningen van gehoorzaamheid (onderdanigheid en dergelijke) moest gaan, heeft Hij me zoveel meer geopenbaard dat ik in dit hoofdstuk hoop volledig met jou te kunnen delen. Een openbaring die volgens mij letterlijk de loop van je leven kan veranderen, als dat wil zeggen, je neemt het ter harte en probeert te gehoorzamen, ongeacht de kosten.

De openingsvers moet opnieuw gelezen worden: “Wanneer gij Mij liefhebt, zult gij mijn geboden bewaren.” (Johannes 14:15).

Voor mij is liefde de sleutel. Als we de Heer liefhebben, zal het Hem (en anderen die kijken) laten zien hoe vastbesloten we zijn om Hem te gehoorzamen. Stop nu en denk een tijdje na over die gedachte.

Welnu, als onze gehoorzaamheid onze liefde voor Hem laat zien, laat ons gebrek aan gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid Hem (en anderen) het tegendeel zien. Dit betekent dat ongehoorzaamheid zegt dat we de Heer NIET liefhebben. Snap je het?

Met dit beginsel goed verankerd waarop we kunnen bouwen, vertelt de Bijbel ons duidelijk dat we ons allemaal moeten onderwerpen aan de autoriteiten die over ons heersen. Als we getrouwd zijn, moeten we ons onderwerpen aan onze echtgenoten. Als we niet getrouwd zijn (en thuis wonen), moeten we ons onderwerpen aan onze ouders. Als we ouders hebben die nog in leven zijn, moeten we ze eren. Als we een baas hebben, moeten we ons onderwerpen en gehoorzaam zijn. Als we op school zijn, is onze gehoorzaamheid aan onze leraren, onze directeur, enz. We leven allemaal in een land waar wetten zijn: verkeer, openbaar, staat, lokaal; de lijst van degenen die gezag over ons hebben is eindeloos.

De Heer zegt ons dat we, om gezegend te worden, gehoorzaam moeten zijn aan elk van deze autoriteiten, of we het er nu mee eens zijn of niet en of deze autoriteiten goed en vriendelijk of zelfs wreed zijn. Als je nog steeds niet overtuigd bent, lees dan deze twee verzen aandachtig:

“Ieder mens moet zich onderwerpen aan de overheden, die boven hem staan. Want er is geen overheid dan door God en die er zijn, zijn door God gesteld.

Wie zich dus tegen de overheid verzet, wederstaat de instelling Gods, en wie dit doen, zullen een oordeel over zich brengen. 

Want, als iemand goed handelt, behoeft hij niet bevreesd te zijn voor de overheidspersonen, maar wel, als hij verkeerd handelt. Wilt gij zonder vrees voor de overheid zij” (Romeinen 13:1-3).

“Gij, huisslaven, weest in alle vreze uw meesters onderdanig, niet alleen de goede en vriendelijke, maar ook de verkeerde. Want dit is genade, indien iemand, omdat hij met God rekening houdt, leed verdraagt, dat hij ten onrechte lijdt. Want mag dát roem heten, als gij slagen moet verduren, omdat gij kwaad doet? Maar als gij goed doet en dan lijden moet verduren, dát is genade bij God.” (1 Petrus 2:18-20).

Weet je, toen ik dat laatste vers las, begreep ik precies WAAROM ik zo onvermurwbaar en zo voorzichtig ben geweest om elk moment van mijn leven gehoorzaam te zijn. Gunst. Onderwerping vindt gunst bij God. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar wat ik in mijn leven wil, is omringd zijn door Gods gunst. Dit is hoe we het overvloedige leven leiden: de hemel op aarde.

Zoals ik in de vorige alinea heb vermeld, is er iets dat ik in dit hoofdstuk echt wil toelichten en dit is de reden waarom ik zei dat ik "voorzichtig" ben om elk moment van mijn leven gehoorzaam te zijn. Op dit moment vlieg ik naar huis, mijn 17e vlucht (nog één te gaan) na een rondreis door Azië, het Verre Oosten of de Oriënt, zoals velen het noemen. Doordat ik veel heb gevlogen heb ik de veiligheidsinstructies gehoord en gezien totdat ik denk dat ik zelf de demonstratie mag geven! Ik let echter nog steeds op en luister omdat ik gehoorzaam wil zijn aan het gezag van de luchtvaartmaatschappij, de gezagvoerder en de stewardess. Je zou kunnen denken dat dit idioot is en dit principe van gehoorzaamheid te ver doorvoert. Maar als ik ervoor kies dit niveau van autoriteit te negeren, hoe ver zal ik gaan - om het te negeren totdat ik regelrecht buiten de grens van Gods gunst loop? Ik weet niet zeker hoe ver de grenzen van Zijn gunst zijn; daarom ben ik op elk niveau erg voorzichtig, omdat ik niet het risico wil lopen om eruit te stappen.

In alle hoofdstukken die ik in dit boek heb geschreven (en in het andere boek dat ik heb mogen schrijven en beleven), heeft de Heer situaties in mijn leven gebracht als voorbeelden van de beginselen die Hij mij leert, zodat ik zal delen en leer ze jou. Hoewel we echt machtige vrouwen in de bediening en in het leiderschap hebben, heeft de Heer onlangs onder mijn aandacht gebracht dat zovelen, zovelen, niet in gehoorzaamheid wandelen, en het vloeit over in elk gebied van hun leven. De waarheid is dat als je onder iemands gezag staat en je je dat gezag toe-eigent door te doen wat je wilt doen in plaats van wat de persoon met gezag je vraagt ​​te doen, je in opstand bent.

"Voorwaar, weerspannigheid is zonde der toverij en ongezeggelijkheid is afgoderij en dienen van terafim. Omdat gij het woord des Heren verworpen hebt, heeft Hij u verworpen, zodat gij geen koning meer zult zijn." (1 Samuël 15:23).

Rebellie is een gevaarlijk leven, en ik wil er geen deel van uitmaken. Sterker nog, ik wil er niet eens mee associëren. Tijdens deze zeer lange reis heb ik uiteindelijk afscheid genomen van een lid van mijn vrouwenministerie die met mij begon te reizen, omdat ze voortdurend ongehoorzaam was. Insubordinatie is niet hetzelfde als rebellie, hoewel ik dat al jaren dacht.

Insubordinatie is wanneer we de autoriteit die aan iemand toebehoort over ons nemen. Het zou kunnen zijn, en is vaak in het huwelijk, wanneer een vrouw de leiding neemt in hun huwelijk en heerst over haar man. In huizen van vandaag zijn kinderen bijna vanaf de kindertijd ongehoorzaam. Kinderen zijn degenen die echt de leiding hebben terwijl de moeder en/of vader zich overgeeft aan hun grillen en eisen. Wat een ramp!

“De tyrannen van mijn volk zijn kinderen, en vrouwen overheersen het.” (Jesaja 3:12). 

"De roede en de terechtwijzing geven wijsheid, maar een kind dat zijn zin krijgt, maakt zijn moeder te schande" (Spreuken 29:15).

Door gezag te nemen over degene die werkelijk gezag over ons zou moeten hebben (weet je nog dat alle gezag door God is ingesteld?), dan zijn we in afgoderij. Wie is ons idool? Onszelf. We zetten onszelf naar voren als degene die we moeten aanbidden. Laten we niet vergeten dat dit de eerste zonde is, de zonde die de demonische wereld heeft gecreëerd die elke dag tegen ons strijdt. Lucifer wilde gelijk of boven God staan, en zo werd de zonde gevestigd. Dingen zijn sindsdien nooit meer hetzelfde geweest. Insubordinatie, wat afgoderij is, is iets waar we voor moeten vluchten en koste wat kost moeten vermijden.

Hoewel ik echt een heel hoofdstuk nodig zou hebben, en waarschijnlijk een boek, om het principe van insubordinatie en de tegenhanger van het eren van ouders echt te behandelen, wil ik toch zeggen dat we in de Verenigde Staten zo ver zijn als het om bejaarde ouders gaat. Volwassen kinderen behandelen hun ouders tegenwoordig met zo weinig eer en respect dat het me echt verdriet doet en me letterlijk ziek maakt. Ik zal je vertellen dat ik een zeer hoge prijs heb betaald om mijn ouders te blijven eren voordat ze stierven: een hoge prijs. (Maar dat moet een ander boek zijn en ik ben nog niet klaar om die pijn aan te raken.) Maar ik zou het in een oogwenk opnieuw doen als ik het opnieuw moest doormaken. Als je volwassen ouders hebt, waarschuw ik je om heel voorzichtig te zijn met hoe je met ze praat, over ze praat en hoe je ze behandelt.

"Eer uw vader en uw moeder, zoals de Here, uw God, u geboden heeft, opdat uw dagen verlengd worden en het u wèl ga in het land, dat de Here, uw God, u geeft." (Deuteronomium 5:16).

"Want God heeft gezegd: EER UW VADER EN UW MOEDER, en: WIE VADER OF MOEDER VERVLOEKT, ZAL DE DOOD STERVEN vader of moeder vervloekt, zal de dood sterven.'" (Matteüs 15:4).

En laat me zeggen dat er geen excuus is om je ouders te behandelen alsof ze het je kind zijn; Ook niet als ze worden geplaagd door dementie (zoals alzheimer). Je kunt nog steeds eren wat je weet dat ze zouden willen, net als vrouwen die zich beginnen te onderwerpen aan hun man die er niet meer is. Eer ze door beslissingen voor ze te nemen, omdat je weet wat ze zouden willen als ze het aan jou konden uiten. En maak niet het excuus dat jouw beslissing voor hun bestwil is als dat alleen maar een excuus is om je achter te verschuilen, want God ziet je hart.

De wijsheid en het begrip die ik met je deel, heb ik gekregen door er doorheen te gaan toen ik het allemaal verkeerd deed, en toen het pad naar gerechtigheid te vinden toen ik de Heer zocht. Toen mijn vader in het ziekenhuis werd opgenomen, kreeg hij te horen dat hij een pacemaker nodig had. Hij vertelde de doktoren (en zijn familie) heel vriendelijk dat hij een lang leven had geleefd en dat hij er geen wilde hebben. Helaas had ik zijn 'volmacht' en met die bevoegdheid was ik een doelwit voor mijn broers en zussen (ik ben een van de elf kinderen) om me ertoe aan te zetten de beslissing te nemen tegen de wensen van mijn vader in 'aangezien hij duidelijk niet kon kiezen voor zichzelf', waren ze het er allemaal over eens, maar dit was lang voordat de dementie hem ooit trof. Ik heb helaas de papieren getekend voor hem om de pacemaker te krijgen.

De daaropvolgende jaren zag ik mijn vader een langzame dood sterven tot het punt dat hij de laatste negen maanden van zijn leven bedlegerig doorbracht. Mijn broers en zussen waren niet getuige van zijn lijden omdat ze ver weg woonden en sommigen in andere landen. Dus door wat ik had gedaan, zag ik hoe mijn held (die ooit een beroemde en getalenteerde artiest was) niet in staat was zijn naam te ondertekenen of zichzelf te voeden. Tot nu toe was het de grootste vergissing van mijn leven geweest toen ik de papieren voor die pacemaker tekende en mijn vader te schande maakte. Ik heb een hoge prijs betaald voor mijn insubordinatie.

Maar zoals we allemaal weten, is God een God van tweede kansen. Binnen vijf jaar kreeg ik de kans om mezelf te verlossen en een heel harde les te leren over het eren van een ouder, ongeacht de kosten. Eerst moest ik mijn moeder berouw tonen over het onteren van mijn vader. Ook zij moest voor hem lijden en voor hem zorgen en hem langzaam, pijnlijk en met afschuwelijke vernedering zien sterven. Hoewel God die tijd wel ten goede gebruikte (Romeinen 8:28), omdat mijn moeder hielp als een van de redacteuren van het boek Een Wijze Vrouw en met mij samenwerkte toen Erin het herzag. En hoewel ze zei dat de principes voor andere vrouwen waren, niet voor haar, veranderde God haar. Daarna gaf Hij haar nog een kans om de vrouw te zijn waarvan ik weet dat ze die waarschijnlijk altijd al voor mijn vader had willen zijn. Ze was in staat om te verzilveren wat de sprinkhanen hadden gegeten. God is geweldig. Dank je, Erin.

Laat me nu verder vertellen over mijn tweede kans. Het kwam in het jaar 2000, vijf jaar nadat mijn vader stierf. Mijn moeder werd zwak en ziekelijk, maar ze wilde niet naar de dokter. Zo was ze altijd geweest. Nadat mijn vader was overleden, vroeg de verzekeringsmaatschappij, terwijl ik al het verzekeringspapier regelde, wanneer mijn moeder was overleden. Ik vertelde de dame dat ze dat niet deed; ze leefde nog. De reden dat ze dacht dat ze was overleden, was dat uit haar verzekeringsgegevens bleek dat ze in 1959 voor het laatst een dokter had gezien, de dag dat mijn jongste zus werd geboren - een volle negenendertig jaar zonder een dokter te zien.

Dus toen mijn moeder zieker werd, net als voorheen, begon ik veel druk te krijgen van mijn broers en zussen, die erop stonden dat ik mijn moeder naar een dokter moest brengen - ik weigerde. Binnen enkele weken begon mijn moeder met me te praten over ' wanneer ik sterf'. . .” Ze vertelde me eerlijk en heel kalm dat Jezus haar zou genezen of dat ze naar de hemel zou gaan. Geen dokter.

Wat het me ook kostte, ik was vastbesloten mijn moeder te eren en te gehoorzamen. Slechts een paar weken later, terwijl ik haar kamer aan het schoonmaken was, stierf mijn moeder in haar eigen bed, zonder dokter. Ik stond daar te luisteren, maar ze haalde geen adem meer. Rustig belde ik het uitvaartcentrum. (Mijn moeder en ik hadden al eerder afspraken gemaakt toen we daarheen waren gegaan voor de afspraken van mijn vader.) Ze vertelden me dat ik, aangezien ze thuis stierf, paramedici moest bellen om haar dood te bevestigen. Toen ze aankwamen, kwam ook de politie en binnen een paar minuten had ik vijf verschillende agenten die me vragen stelden. Het was de laatste politieagent in burger die me vroeg: "Heb je enig idee wat er aan de hand is?" Toen ik 'nee' zei, vertelde hij me heel vriendelijk dat ik werd beschuldigd van de dood van mijn moeder. Aangezien ik geen medische hulp had gezocht,

Zoals ik al zei, dit moet echt een ander boek worden, maar zoals je waarschijnlijk al geraden hebt, werden de aanklachten uiteindelijk ingetrokken na vele langdurige onderzoeken. Maar de strafrechtelijke aanklachten werden later gevolgd door de gezinsdienst die mij beschuldigde van "misbruik, verwaarlozing en uitbuiting van een bejaarde". Ook deze aanklachten werden vele maanden later en na vele langdurige onderzoeken ingetrokken. Het weerhield me er ook van om de herdenkingsdienst van mijn moeder bij te wonen en er was speciale toestemming van de staat voor nodig om met mijn gezin de staat te verlaten.

Onnodig te zeggen dat het een nachtmerrie was die maar weinigen ooit zullen meemaken. Ik had een hoge prijs betaald om de wensen van mijn moeder te eren en te gehoorzamen, maar zoals ik al eerder heb gezegd, als ik het opnieuw moest doen, zou ik graag de prijs betalen.

Een ding dat ik zeker weet, is dat ik als dochter eer heb betoond aan mijn ouders. Daarom ben ik er zeker van dat mijn kinderen mij zullen eren en ik zie het nu al. Gedurende mijn hele getrouwde leven was ik er met eigen ogen getuige van dat mijn voormalige echtgenoot zijn ouders oneerde. Zonder de ernstige gevolgen echt te begrijpen, zijn hij en zijn oudere broer berucht omdat ze, vooral hun moeder, proberen te vertellen wat ze wel en niet moeten doen. Er waren veel luide, openbare geschillen en meningsverschillen, heel vaak over hoe ze haar tijd en geld besteedde. Ik was nooit echt in de positie om er met mijn voormalige echtgenoot over te kunnen praten toen we getrouwd waren (aangezien dit dezelfde insubordinatie zou zijn als waarover ik hier vertel). Nadat we gescheiden waren, kon ik echter kort met hem praten over mijn bezorgdheid.

Momenteel woont mijn ex-man bij zijn moeder. Hoewel we nu niet echt praten (aangezien hij momenteel verloofd is; we zijn vriendelijk maar geen vrienden meer zoals we waren), vertelde hij me hoe vreselijk het was dat ze hem als kind behandelde. Hoe ze hem overal op aansprak, vooral zijn drankgebruik. Ik dacht bij mezelf dat God hem misschien een tweede kans gaf om het goed te maken met zijn moeder. Ik weet niet zeker of hij het weet, en ook niet of hij van de gelegenheid gebruik zal maken om zijn moeder te eren, maar de gevolgen kunnen groter zijn dan hij had verwacht. Hoewel mijn kinderen elk gezag zeer, zeer respecteren, was ik volkomen geschokt en verrast dat mijn kinderen me nooit hebben aangemoedigd om herstel te zoeken bij hun vader. Sterker nog, ze zijn er tegen. Toen hij staten verhuisde, en later plande om terug te verhuizen naar het gebied waar we wonen "als hij het geld had", waren het mijn kinderen die niet wilden dat ik hem het geld gaf. Insubordinatie is zonde en de Bijbel is duidelijk, wat we zaaien, zullen we inderdaad oogsten.

Zoals ik al zei, zo zijn mijn kinderen gewoonlijk niet. Ze zijn nooit respectloos tegen hem geweest, hebben zich tegen hem uitgesproken of geweigerd hem te zien of te spreken. Alles wat ik kan zeggen is dat dit vers ook waar is:

“Dwaalt niet, God laat niet met Zich spotten. Want wat een mens zaait, zal hij ook oogsten.” (Galaten 6:7).

Nu we het over insubordinatie hebben gehad, wat betekent het dan precies om gehoorzaam te zijn? Soms moeten we zien wat niet gehoorzaam zijn is volledig begrijpen wat gehoorzaamheid is. Hier is een voorbeeld van ongehoorzaamheid van een van onze televisieleden dat ik gisteravond heb waargenomen. Ik was uitgenodigd om bij dit lid te overnachten (toen ze hoorde dat ik naar dit gebied reisde), die interessant genoeg gescheiden was van haar man. Maar toen, op het laatste moment, vertelde de man van deze vrouw haar dat hij het niet prettig vond als ik in hun huis bleef. Het zou me echter een grote kostenpost opleveren met last-minute regelingen, dus vertelde ze me dat ik nog steeds bij haar thuis kon blijven omdat haar man 's morgens vroeg was vertrokken en hij het niet zou weten. Ik was meer dan geschokt, maar ik realiseerde me dat ze eerlijk gezegd geen idee had dat wat ze deed ongehoorzaamheid of rebellie was. Deze vrouw houdt van de Heer, maar ze had geen idee dat ze iets verkeerd deed.

In dezelfde week had een van de dames die als vrijwilliger voor HHI werkt het ene incident na het andere van ongehoorzaamheid, gekoppeld aan ongehoorzaamheid wanneer ze beslissingen nam zonder Erin te raadplegen (aangezien Erin haar instructies had gegeven, maar ze ervoor koos om iets anders te doen). ). Toen ik zag wat er was gebeurd, besteedde ik veel tijd en deed ik mijn best om uit te leggen hoe ik moest gehoorzamen, wat ongehoorzaamheid inhoudt en hoe insubordinatie een rol speelde in het schema van dingen die erg mis zouden gaan. In een e-mail verklaarde deze vrouw dat ze niet “ probeerde opstandig te zijn”, waarop de Heer me vertelde “je hoeft niet te proberen opstandig te zijn, het komt vanzelf; je moet proberen gehoorzaam te zijn.” Wauw.

Ik geloof dat de wortel van rebellie, ongehoorzaamheid en zelfs insubordinatie helemaal teruggaat tot onze relatie met de Heer. Hoe vaak hebben we geweten wat we zouden moeten doen, maar hebben we ervoor gekozen om iets anders te doen? Hoe vaak hebben we niet verontschuldigd, genegeerd of beredeneerd waarom we iets deden waarvan iemand met gezag ons zei dat we het niet moesten doen of wat we moesten doen, maar we ervoor kozen het niet te doen?

Zoals ik al eerder zei, ben ik op weg naar huis na vele, vele, vele vluchten. Ik heb nog steeds een hekel aan vliegen. Ik haat het nog steeds om weg te zijn van familie. Maar hoewel ik een hekel heb aan vliegen (maar gelukkig geen vliegangst heb zoals Erin heeft gedeeld), houd ik zoveel meer van de Heer en dat blijkt door Hem te gehoorzamen. Voordat ik zelfs maar thuiskwam, had mijn kerk al een uitgebreide tour naar Afrika en Europa geboekt, misschien zelfs in Zuid-Amerika. Velen van jullie die van reizen houden, kunnen jaloers op me zijn, maar degenen die het dichtst bij me staan, zien duidelijk dat ik de Heer liefheb met heel mijn hart, omdat ze allemaal weten dat ik een hekel heb aan reizen en dat ik een eenvoudige huismus ben. Ik ben thuis altijd het gelukkigst geweest en ben erg tevreden om alleen voor mijn huis en gezin te zorgen. Dus als ik de keuze zou krijgen, zou ik thuis blijven. Ik houd echter van de Heer en dat blijkt uit mijn gehoorzaamheid aan Hem.

'Als je van me houdt . . . ” (Johannes 14:15).

En jij? Op welk niveau van gehoorzaamheid leef jij? Geloof me, voor de meesten van jullie heb je geen idee dat je in rebellie, ongehoorzaamheid of insubordinatie leeft. Ik ben zojuist getuige geweest van dit fenomeen met drie van onze kerkleden van wie ik weet dat ze van de Heer houden en gepassioneerd zijn in hun verlangen om een ​​grotere intimiteit met Hem te krijgen. Maar als deze zonden (opstandigheid, ongehoorzaamheid of insubordinatie) actief zijn in je leven, dan is diepe intimiteit met de Heer simpelweg onmogelijk. Dit is niet mijn mening maar die van God. En de enige manier waarop je deze cyclus, die ware intimiteit met Hem in de weg staat, kunt doorbreken, is door eerst toe te geven dat je een zondaar bent.

“Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en de waarheid is in ons niet.” (1 Johannes 1:8).

Ten tweede, vraag de Heer om de gebieden te onthullen waar je in opstand leeft. Hij zal het doen.

Begin ten slotte uw dagelijkse leefgewoonten in de gaten te houden om manieren te vinden om te gehoorzamen. Onthoud dat we niet hoeven te proberen ongehoorzaam te zijn, we moeten proberen te gehoorzamen. Als je dan eenmaal aan deze verbeterde reis begint, zul je verbaasd zijn als je ervaart hoe geweldig het is om in Gods volmaakte wil te wandelen, waar je altijd omringd bent met gunst en zegeningen. Een van mijn grootste voordelen is het zien van mijn eigen kinderen die "in de waarheid wandelen" als vruchten van mijn gehoorzaamheid en nu kan ik de gevoelens van John delen: "Groter blijdschap ken ik niet" (3 Johannes 1:4).