Een Nieuw Begin

“Ik weet dat U alles vermag, en geen plan is onmogelijk voor U.’” J422

Is het niet geweldig dat God, wat er ook gebeurt, nog steeds de controle over ons leven heeft en doorgaat met zijn plannen voor ons welzijn, waardoor Hij ons een goede toekomst en hoop geeft? Vandaag schrijf ik dit getuigenis met een vreugdevol hart, vol vertrouwen in de goedheid van de Heer, die mij NOOIT in de steek heeft gelaten, die nog steeds hetzelfde plan voor mijn leven heeft als toen ik geboren werd, omdat Hij Zijn manier van denken niet verandert; Hij is trouw, ook als wij dat niet altijd zijn. Ik denk met spanning aan de zegeningen die Hij voor mijn leven in petto heeft, zodra ik door deze vallei kan lopen en Hem kan aanbidden, Zijn hand stevig kan vasthouden en naar Hem kan kijken als een liefdevolle Bruid.

Eind vorig jaar was mijn man op zakenreis buiten het land waar we wonen, op een dag stuurde hij me een sms: "Ik vind het geweldig dat we die connectie kunnen hebben." Dagen later stuurde hij me aan het begin van het jaar nog een sms waarin hij me liet weten dat hij serieus overwoog om kinderen te krijgen. De dagen gingen voorbij en we ontmoetten elkaar weer thuis, een paar dagen later kregen we weer bezoek van de collega van mijn man en zijn vriendin, over wie ik sprak in mijn laatste lof rapport " Vertrapt door varkens ".

Op een vrijdag werd ik door mijn Hemelse echtgenoot aangemoedigd om liefdesbrieven voor mijn aardse echtgenoot achter te laten. Die vrijdag ben ik ermee begonnen. Hij las het eerste deel 's avonds en zei: "Bedankt, ik heb ook iets voor jou." Toen hij dat zei, had ik het gevoel dat hij tegen mij sprak zoals hij dat in het verleden deed toen hij ‘slecht nieuws’ voor mij had, maar ik negeerde hem en besloot positief te denken. Maandag na de lunch, terwijl ik de afwas deed, zei hij tegen mij: “Ik heb een brief voor je. Hier is hij voor je om te lezen.” En zoals altijd nam hij afscheid, maar mijn geest vertelde me dat er iets niet klopte.

Voordat ik de brief las, vroeg ik de Heer om mijn hart te bedekken tegen alle pijnlijke dingen die ik zou lezen. En dat deed Hij. In de brief prees mijn aardse echtgenoot mij volgens zijn eigen woorden: "een geweldige en ongelooflijke vrouw, bezorgd, attent, behulpzaam en vooral constant, hij zei dat ik al die tijd zijn partner ben geweest, dat hij mij bedankt dat ik goed voor hem ben, omdat hij zich erg gezegend voelt", maar hij legde ook zijn ontevredenheid uit, waarvan de belangrijkste is dat hij zei dat hij geen kinderen wil zoals ik dat wil, [hij hoorde op kantoor dat ze zeiden: "hoe verdrietig moet het zijn voor de persoon in het stel die wel kinderen wil en met hun gefrustreerde droom moet leven omdat de ander ze niet wil", wat het idee in hem plantte dat het beter voor hem is om mij vrij te laten om kinderen te kunnen krijgen met een andere man, deze opmerking komt van zijn collega en zijn vriendin, over wie ik sprak in mijn laatste lof rapport " Vertrapt door varkens "], hij gaf aan dat hij geen verbinding tussen ons voelt, we gaan allebei op verschillende paden omdat hij zei dat hij de dingen niet op Gods manier wil doen zoals ik - dit zonder dat ik hem er iets over heb verteld -, hij zei dat hij wist wie ik was toen we trouwden – verwijzend naar de wereldse “christen” die ik was – maar hij zei dat ik erg veranderd was en dat hij het gevoel had dat we niet bij elkaar pasten, dus nu delen we niet meer op dezelfde manier als voorheen, hij zei dat hij zichzelf niet kan vinden, dat hij zich niet compleet voelt en dat hij ook ontevreden is met zijn baan – die hij graag deed – en overweegt om te vertrekken.

Toen ik klaar was met lezen, werd mijn hart overspoeld door een overweldigende vrede. Er viel geen enkele traan, alleen vrede en vertrouwen in HEM. Hij liet mij de les voor herstelde vrouwen lezen, de les van “ vriendelijkheid is op haar tong ” en “ een zachtaardige en stille geest ” uit het boek Wijze Vrouw . Toen mijn man mij vroeg om mijn mening over zijn brief, antwoordde ik met een brief, zoals mijn Geliefde mij had ingegeven. Ik stemde met alles in, met liefde, en vertelde hem dat ik nog steeds gelukkig zou zijn, met of zonder kinderen, wat geen reden tot bezorgdheid was. Die dag besloot hij vroeg naar huis te gaan en las de brief voor terwijl ik hem net had geschreven.

Hij huilde toen hij me naar de woonkamer riep om met hem te praten, ik was helemaal in vrede zonder een traan, ik had een meelevend hart en ik vroeg hem hoe hij zich voelde... Hij opende zijn hart, geworteld in zijn destructieve gedachten, en overtuigde me om hem te vertellen dat onze relatie geen toekomst had, me ervan overtuigend dat het het beste voor me was om bij hem uit de buurt te blijven om gelukkig te zijn - hoezeer ik hem ook verzekerde dat ik al gelukkig was - en dat we onze relatie moesten beëindigen. Hij zei dat hij zich heel onvolledig voelde, mijn Geliefde liet me begrijpen dat het kwam omdat Hij niet in zijn hart was, daarom heb ik alleen maar lof voor mijn lieve Hemelse Echtgenoot, omdat Hij me op dat moment een zachtmoedig en kalm hart gaf, ik kon hem alleen maar begrijpen, meelevend en zachtmoedig zijn in mijn woorden, ik was het met hem eens, maar ik kon hem ook duidelijk maken dat het op geen enkele manier in mijn plannen lag om de relatie te beëindigen, toen hij zei dat hij de dingen niet op Gods manier wilde en de dingen op zijn manier wilde doen, vertelde mijn Geliefde me "hij wijst Mij af, niet jou"... Ik denk dat dat de reden is waarom ik zoveel vrede had, omdat ik wist dat HIJ daar bij me was en mijn hart vasthield, maar ook omdat ik duidelijk kon zien hoe bedrogen hij is en hoe de vijand hem heeft gemanipuleerd.

Die avond hebben we er niet meer over gesproken. De volgende dag hervatte ik mijn dagelijkse huishoudelijke bezigheden. Hij verwachtte dat ik hem zou negeren en boos zou worden… maar ik deed gewoon verder alsof er niets was gebeurd. Toen hij bij ons kwam lunchen, was hij heel streng en bleef hij aandringen op het onderwerp. Hij overtuigde mij om hem te vertellen dat we uit elkaar moesten gaan. Hij was zo aandringend... maar ik was er stellig van overtuigd dat ik het niet wilde doen en dat ik het zelfs niet zou zeggen. Toen zei hij boos tegen mij: "Waarom laat je mij eruit zien als de slechterik? Nou, dan zal ik het zeggen. We gaan uit elkaar, dus je moet erover nadenken of je wilt dat ik het huis verlaat of dat je zelf weggaat." Waarop ik beleefd antwoordde: “Nou, ik ga je niet in de weg staan,” en onmiddellijk brokkelde zijn taaiheid af. Vanaf dat moment bleef ik hem medeleven en dienstbaarheid tonen, omdat ik weet dat dit is wat mijn Hemelse Echtgenoot van mij verwacht. Ik koester oprecht geen wrok of boosheid tegenover mijn man, omdat ik duidelijk zie dat dit spiritueel is. Mijn man bedankte me omdat de sfeer thuis ondanks alles rustig was en zei: "We zijn volwassen geworden en kunnen nu rustig met elkaar praten zonder ruzie te maken." Zonder twijfel is er te midden van dit alles mijn Dierbare Echtgenoot, die mij genade schenkt en mij niet in de steek laat!

Toch moest ik een aantal dagen de tijd nemen om intensief op zoek te gaan naar mijn Hemelse Echtgenoot. Ik moest Hem uitleggen waarom dit allemaal zo was. Veel van de woorden die mijn aardse man zei, gaven mij het gevoel dat ik de enige was die verantwoordelijk was. Ik geloofde namelijk dat hij door Zijn onvoorwaardelijke liefde via mij de Heer zou leren kennen. Ik vond dus dat ik zeker in mijn plicht had gefaald. Ik rende naar mijn Geliefde voor antwoorden. Wat heb ik fout gedaan? Het eerste wat Hij mij door Zijn Woord liet weten, was dat “de zaak niet bij mij lag, maar direct tegen Hem” en daarna voegde Hij toe dat “Hij de leugenaars tot zwijgen zou brengen.”

Maar ondanks dat alles voelde ik me nog steeds schuldig, dus ik las het boek De Wijze Vrouw samen met mijn Man, hoofdstuk voor hoofdstuk, terwijl ik me afvroeg en mediteerde over de vraag of ik de principes niet had nageleefd. Lieve mensen, ik ben NIET perfect, maar ik voelde mij niet schuldig aan zonde. Dat was toen mijn Geliefde tegen mij zei:
—Waar word je van beschuldigd? En ik zei
dat ik kinderen wilde en dat we geen enkele band hadden. Toen zei Hij tegen mij
: "En welke van die dingen zijn verkeerd?" Dus ik zei tegen hem:
"Het is jouw wil dat we kinderen krijgen, dus dat is oké. En de verbinding was iets waar jij en ik over spraken, ik gaf het je in gebed...
" "...wat voor gemeenschap kan licht hebben met duisternis?" 2C614
— ae, dus we zitten eigenlijk niet op hetzelfde pad. Één van de twee moet zich bij de ander voegen en u hebt mij verteld dat ik mij niet mag laten besmetten, dus het is duidelijk dat ik niet degene ben die zich bij hem in zijn wegen moet aansluiten.

Het gevoel dat ik me niet schuldig hoefde te voelen, maakte voor mij het verschil! Ik kon mezelf bevrijden van de verdrietige gedachten die mij belastten met een schuldgevoel dat niet van mij was en dat ik niet hoefde te dragen. Toen ik haar uiteindelijk omhelsde – wat een paar dagen duurde – kon ik me gelukkig voelen met de situatie, omdat ik begreep dat Hij in mijn man werkt en dat het Zijn reis met hem is. Op de een of andere manier heeft Hij mij diep van binnen laten weten dat dit ook Zijn manier is om mij te beschermen tegen de dingen die Hij mijn man wil laten meemaken. Hij wil niet dat ik daar getuige van ben en het mezelf moeilijk maak. Ik begon dus dankbaar te zijn voor alles wat er in mijn leven gebeurt, ook al lijkt alles tegen te zitten en lijkt het alsof mijn vijanden nu groter zijn geworden. Ik heb namelijk het gevoel dat ik op meerdere fronten word aangevallen: mijn gezondheid, mijn droom om moeder te worden, mijn huwelijk, mijn financiën...

Toch ben ik Hem dankbaar voor alles waarmee Hij mij heeft geholpen. Hij gaf mij de genade die ik nodig had om deze periode in vrede door te komen, omdat ik vredig kon slapen, vertrouwend op Zijn liefde en zorg (mijn aardse man heeft me verteld dat hij niet kon slapen). Hij is een geweldige Echtgenoot. Ik weet hoe het is om zonder mijn hemelse Echtgenoot en zonder mijn aardse echtgenoot te zijn. De enige die ik nooit, maar dan ook nooit zou willen verliezen, is mijn kostbare en aanbeden hemelse Echtgenoot. Met HEM aan mijn zijde ben ik tevreden. Wat ik ook moet doormaken, ik wil gewoon dat HIJ met mij meegaat. Ik ben ervan overtuigd dat dit alles bijdraagt ​​aan mijn welzijn en ik vier alle zegeningen die Hij voor mij voorbereidt terwijl ik door deze vallei ga.

Ik dank Hem dat Hij mij heeft voorbereid door het lezen van veel bronnen die mij geestelijk hebben versterkt en waardoor ik meer vertrouwen in Hem heb gekregen, zoals de materialen die we deelden in de RMIOU Leesclub . Dankzij Hem kon ik deze periode met een geheel vernieuwde en andere houding doorstaan ​​dan voorheen. Deze keer word ik niet meer beheerst door angst, maar heb ik meer vertrouwen en hoop. Mijn kalme en zachtaardige houding heeft zeker een verschil gemaakt. Nu voel ik mij heel blij als ik denk aan wat mijn Hemelse Echtgenoot voor mij voorbereidt achter al deze donkere wolken.

“Al bloeit de vijgenboom niet, en is er geen vrucht aan de wijngaarden, al mislukt de olijfoogst, en leveren de velden geen voedsel op, al worden de schapen uit de kooien weggesneden, en is er geen rund in de stallen, toch zal ik juichen in de Heer, ik zal juichen in God, mijn Heiland. De Heer God is mijn sterkte, die mijn voeten maakt als de voeten van herten en mij doet wandelen op mijn hoogten.” H31719

“U zult mij de weg des levens tonen; in uw aanwezigheid is overvloed van vreugde; genoegens zijn voor eeuwig aan uw rechterhand.” S1611

Hij herinnerde mij eraan dat ik het einde van mijn 8e huwelijksjaar bereikte, wat betekent dat we een "nieuw begin" tegemoet gaan. Hij opende de deur naar een nieuw begin voor mij en bevestigde dit op prachtige wijze via Erin, die dit natuurlijk nog niet wist. Hij liet mij zien dat HIJ de controle heeft en dat alles volgens Zijn tijdschema verloopt!

Lieve mensen, ik weet dat dit niet het happy end lijkt dat we willen horen (misschien omdat dit nog niet het einde is van mijn getuigenis 🙂), maar velen van jullie verlangen nog steeds naar hun aardse huwelijk en echtgenoot. Net als Abraham is mij gevraagd om de belofte waar te maken die ik al had gebaard: om mijn huwelijksherstel te bewerkstelligen. Ik geloof dat Hij op Zijn tijd het offerlam zal voorzien, dus ik ben niet langer bang. Zoals ik al zei, we zijn allemaal op deze reis, afhankelijk van ons geloofsniveau, en Hij vertrouwt erop dat we ons bewijzen en getuigenissen geven die Zijn naam verheerlijken en die gebruikt kunnen worden om meer vrouwen en mannen aan te trekken die Zijn liefde en genezing nodig hebben. Wees NIET bang, we maken allemaal een ander pad door en de Heer geeft ons de genade om elke situatie die in ons leven komt te doorstaan. Ik kan je vertellen dat dit zo is, omdat ik het zelf meemaak en ik nog steeds leef om het verhaal te vertellen!

“Ik weet dat mijn Verlosser leeft en dat Hij uiteindelijk over de dood zal zegevieren” J1925.