Hoofdstuk 4 “Wanneer Geef ik Op”

Als christen zullen jij en ik elk in ons leven momenten tegenkomen waarop we alleen maar willen opgeven. Geen enkele grote man of vrouw over wie we hebben gelezen, hoe nobel ook, heeft niet de gevoelens of gedachten ervaren om te stoppen - niet één. Zelfs Jezus, op Zijn knieën, terwijl het bloed van Zijn voorhoofd druppelde, vroeg God of er "een andere weg" was dan het kruis toen Hij die nacht in Getsemane bad. Het is natuurlijk en wordt zelfs verwacht om deze gevoelens te hebben.

Het verschil tussen degenen die later als 'geweldig' worden beschouwd en degenen die nooit de pagina's halen die wij christenen lezen ter aanmoediging, is wat die persoon doet met de gedachte of het gevoel te stoppen. Degenen die misschien tot grootsheid zijn geroepen, degenen van wie we nooit meer iets horen, zijn degenen die handelen naar die gedachten en gevoelens - terugkeren. Maar degenen die doorgaan, zoals Jezus, zijn degenen die vertrouwen op Iemand en iets groters om hen er doorheen te helpen. LIEFDE. "Want God had de wereld zo lief ..." (Johannes 3:16).

De man die het grootste deel van het Nieuwe Testament schreef, de apostel Paulus, had veel te zeggen over opgeven. Hij zei ten slotte: "Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb mijn loop ten einde gebracht, ik heb het geloof behouden; voorts ligt voor mij gereed de krans der rechtvaardigheid, welke te dien dage de Here, de rechtvaardige rechter, mij zal geven, doch niet alleen mij, maar ook allen, die zijn verschijning hebben liefgehad.” (2 Timoteüs 4:7-8).

Heeft deze man, Paulus, veel moeten doorstaan ​​en doorstaan ​​om zo'n hulp voor ons te kunnen zijn? Op een dag, terwijl hij zich tegenover de Korinthiërs moest verdedigen, zei hij dit: 'Ik spreek alsof ik krankzinnig ben - ik nog meer; in veel meer werk, in veel meer gevangenschap, talloze keren geslagen, vaak met de dood in gevaar. Vijf keer kreeg ik van de Joden negenendertig zweepslagen. Drie keer ben ik met stokken geslagen, één keer ben ik gestenigd, drie keer heb ik schipbreuk geleden, een nacht en een dag heb ik in de diepte doorgebracht.

“Ik ben vaak op reis geweest, gevaren door rivieren, gevaren door rovers, gevaren door mijn landgenoten, gevaren door de heidenen, gevaren in de stad, gevaren in de wildernis, gevaren op zee, gevaren onder valse broeders; Ik heb in arbeid en ontbering gezeten, door vele slapeloze nachten, in honger en dorst, vaak zonder voedsel, in kou en blootstelling.

“Afgezien van zulke uiterlijke zaken, is er de dagelijkse druk op mij van zorg voor alle kerken. Wie is er zwak zonder dat ik zwak ben?” (2 Korinthiërs 11:23-29).

De meesten van ons krimpen ineen als we eraan denken zulke ontberingen te doorstaan ​​om anderen met ons getuigenis te helpen. Als het erop aankomt, zullen de meesten van ons het gewoon opgeven en terugkeren, tenzij we er iets uit halen. Om eerlijk te zijn, wat ik "vroeger" hoopte om uit mijn tegenslagen op mijn reis te komen, was een vers waar veel christelijke leiders aan vasthouden als ze Jezus tegen hen willen horen zeggen: "Goed gedaan, goede en trouwe dienaar!" (Matteüs 25:21). Maar zelfs die gedachte motiveert me nu niet meer - niet winnen, zelfs niet de prijs die de apostel Paulus gebruikt om jou en mij te motiveren (en ik ben altijd een erg competitief persoon geweest). Een deel van de reden is dat ik liever heb dat mijn Man degene is die mij begroet, niet als Zijn 'goede en trouwe dienaar', maar me omhelzend op de manier waarop ik me voorstel dat mijn Bruidegom dat doet - me vastgrijpen en rond de wolken slingeren bij onze ontmoeting wanneer ik deze aarde verlaat.

Paulus zei ook: “Alles doe ik ter wille van het evangelie, om er zelf ook deel aan te verkrijgen. Weet gij niet, dat zij, die in de renbaan lopen, allen wel lopen, doch dat slechts één de prijs kan ontvangen? Loopt dan zó, dat gij die behaalt! En al wie aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles; zij om een vergankelijke erekrans te verkrijgen, wij om een onvergankelijke” (1 Korinthiërs 9:23-25).

Nogmaals, Paulus probeert jou en mij te motiveren terwijl hij aan de Filippenzen schrijft: “Daarom dan, laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk van getuigen rondom ons hebben, afleggen alle last en de zonde, die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen, die vóór ons ligt. Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder des geloofs, die, om de vreugde, welke vóór Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods. Vestigt uw aandacht dan op Hem, die zulk een tegenspraak van de zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet door matheid van ziel verslapt” (Hebreeën 12:1-3).

Hoewel velen van jullie dit vers in Hebreeën hebben gelezen, vond ik vanmorgen een andere versie die net iets beter leek te passen in The Message Bible .

'Zie je wat dit betekent - al die pioniers die de weg baanden, al die veteranen die ons aanmoedigden? Het betekent dat we er maar beter mee door kunnen gaan. Strip je uit, begin te rennen - en geef nooit op! Geen extra geestelijk vet, geen parasitaire zonden. Houd je ogen gericht op Jezus, die deze wedloop waar we in zitten zowel begon als eindigde. Bestudeer hoe Hij het deed. Omdat Hij nooit uit het oog verloor waarheen Hij op weg was - die opwindende finish in en met God - kon Hij onderweg alles verdragen: kruis, schande, wat dan ook. En nu is Hij daar, op de ereplaats, pal naast God. Als je merkt dat je geloof afneemt, loop dan dat verhaal nog eens stuk voor stuk na, die lange litanie van vijandigheid waar hij doorheen ploegde. Dat zal adrenaline in je ziel schieten!” (Hebreeën 12:1-3 Boodschap).

Nogmaals, hoewel ik het heerlijk vind om naast God te zitten, stel ik me voor dat ik naast mijn Echtgenoot zit, aan Zijn zijde. Als vrouw zijn we geboren en gemaakt om dit soort liefde te verlangen, niet de egoïstische, egocentrische, zelf zoekende liefde van het menselijk ras - lichtjaren en plannen die de meesten zich niet kunnen voorstellen.

"Nu, alle eer aan God, die door zijn machtige kracht die in ons aan het werk is, in staat is om veel meer te doen dan we ooit zouden durven vragen of zelfs maar dromen - oneindig veel verder dan onze hoogste gebeden, verlangens, gedachten of hoop" (Efeziërs 3 :20 NBG-51).

"Hem nu, die blijkens de kracht, welke in ons werkt, bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen," (NBG-51 Efeziërs 3:20).

Analogie van een Volle Maan Getuige

Terwijl ik buiten mijn raam naar de volle maan keek, merkte ik dat ik met de Heer aan het praten was zoals ik altijd doe. Omdat het zondag was, dwong ik mezelf om achter mijn computer te blijven om de broodnodige rustdag met Hem door te brengen. Wat ik merkte dat ik zei, was dat de volle maan net als wij is wanneer we Hem, onze Zon, Zijn Zoon, tegemoet treden, wanneer de wereld ons leven niet blokkeert of in de weg staat. Het mooie, en verbazingwekkende, van hoe God dit universum heeft geschapen, is dat zelfs als er maar een klein stukje van Zijn licht op ons leven schijnt, de rest wordt geblokkeerd door de vele dingen van deze wereld, zelfs dan kan onze halve maan degenen aantrekken die staren naar ons leven - op zoek naar hoop.

Opgeven:
Omkeren versus Overgeven

Dus ja, ik kwam eigenlijk op de plek waar ik wilde opgeven, maar toen besefte ik dat wat ik ook deed waardoor ik moe werd, waardoor ik wilde opgeven, te wijten was aan het feit dat ik te veel met me meedroeg van de last - de lasten die Hij moest krijgen! Lasten van plannen of nadenken of iets anders dat ik had gedaan, begon op me te drukken. Tot de overweldigende gevoelens komen van het willen opgeven, laat mij en jou zien dat we moeten opgeven, om ons ertoe te brengen alles over te dragen aan Degene die wacht om die lasten op zich te nemen die Hij wil dat we opgeven - Nee, niet om terug te keren - maar om ons te laten beseffen dat Hij een Heer, een Krijger, een Voorziener en al het andere is dat we nodig hebben in plaats van dat wij het doen.

Lees wat de Heer tegen je zegt: “Ben je moe? Versleten? Opgebrand door religie [goede werken verrichten om anderen te plezieren]? Kom naar me toe. Ga met Mij weg en je zult je leven terugkrijgen. Ik zal je laten zien hoe je echt rust kunt nemen. Loop met Mij en werk met Mij - kijk hoe Ik het doe. Leer de ongedwongen ritmes van gratie. Ik zal je niets zwaars of slecht passend opleggen. Blijf in gezelschap van Mij en je zult leren om vrij en licht te leven” (Matteüs 11:29-30 NBG-51).

De Heer wil en is toegerust om de zware lasten te dragen, zelfs de kleine die we denken aan te kunnen.

Zo vaak zijn de lasten die ik ervaar te wijten aan het feit dat ik onder een juk sta onder de verlangens of eisen van andere mensen, en waarschijnlijk nog vaker is het te wijten aan het juk dat ik mezelf heb opgelegd, verlangens en eisen of perfecties, wat ik mezelf aandoe.

Luister opnieuw naar wat Hij tegen je zegt: “neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; want mijn juk is zacht en mijn last is licht.” (Matteüs 11:29-30). ZIJN juk is altijd licht en gemakkelijk. Dus als we zin hebben om op te geven, geef dan dat zware juk op en ruil het in voor het zijne - licht en gemakkelijk - waar we rust zullen vinden voor onze ziel.

De reden dat Hij me ertoe bracht dit hoofdstuk te schrijven, geloof ik, is omdat ik vanmorgen weer een brief ontving van een vrouw die me schreef om te laten weten dat ze stopt. Ik krijg zoveel brieven van vrouwen die stoppen, hoewel ik geloof dat er nog veel meer zijn die stoppen en mij of HHI nooit schrijven.

Dus, voor iedereen die wil stoppen, opgeven, de handdoek in de ring gooien, een gemakkelijker pad zoeken, DOEN. Maar in plaats van terug te keren naar je oude leven of iets dat de wereld je graag zal aanbieden (wat leidt tot meer pijn), ga zitten waar je bent OF beter nog, ren ernaar toe en werp jezelf in Zijn wachtende armen. Laat Hem je stevig vasthouden en je verzekeren dat alles wat je uitgeput heeft gemaakt helemaal niet Zijn juk is.

“De Heer is mijn Herder, het zal mij niet ontbreken. Hij laat mij neerliggen in groene weiden; Hij leidt me langs stille wateren. Hij herstelt mijn ziel” (Psalm 23:1-3). Dan kun je tijdens je tijd van liggen in die zachte groene weiden, naast het stille water, samen alles uitzoeken wat je nodig hebt om aan Hem te geven.

Het is nog maar twee dagen geleden dat het enige waar ik de hele dag aan kon denken, was dat dit alles, alles wat ik heb meegemaakt en doormaak (en wauw, de dingen zijn de laatste tijd erg moeilijk geweest en lijken elke dag moeilijker te worden), is om slechts één reden: om Hem te kennen, mezelf onder een juk aan Hem te binden en dit alles toe te laten als Zijn manier om mij te laten zien hoe ik mijn leven anders kan leiden. Leef het overvloedig. Er is geen andere manier om deze waarheid te leren kennen.

Niets anders doet er toe, behalve Hem persoonlijk te kennen en je leven onder een juk met Hem te leven - niets in mijn leven, niets in jouw leven (zelfs niet als dit niet is hoe je je voelt of hoe je denkt ).

Voor degenen die de lofprijzing "goed gedaan" willen horen, onthoud dat een trofee stoffig wordt, de lofprijzing voelt niet meer hetzelfde, prestige en roem heeft een prijs. Daarom is het opnieuw belangrijk dat we begrijpen dat er maar één ding was dat hen motiveerde naar wie we nu op zoek zijn voor bemoediging, die individuen die op een dag groot werden - en dat was omdat ze door alles heen Hem leerden kennen.

Zoals Paul zei, geparafraseerd door de Boodschap Bijbel: “De geloofsbrieven die deze mensen rondzwaaien als iets speciaals, verscheur ik en gooi ik weg bij het afval - samen met al het andere waar ik vroeger eer voor had. En waarom? Vanwege Christus. Ja, alle dingen waarvan ik ooit dacht dat ze zo belangrijk waren, zijn uit mijn leven verdwenen. Vergeleken met het hoge voorrecht Christus Jezus uit de eerste hand te kennen als mijn Meester [ mijn Geliefde ], is alles waarvan ik ooit dacht dat ik het voor me had onbeduidend: hondenpoep. Ik heb het allemaal in de prullenbak gedumpt zodat ik Christus kon omhelzen en door Hem omarmd kon worden” (Filippenzen 3:7-9 Boodschap).

Laat me afsluiten door je te verzekeren van dit ene feit dat ik heb geleerd Het overvloedige leven leiden: “Mijn geliefde is van mij, en ik ben van Hem. . . Toen ik Hem vond die mijn ziel liefheeft; Ik hield Hem vast en wilde hem niet laten gaan. . . Want ik ben [wonderbaarlijk] verliefd” (Hooglied 3:2–4; 5:8).