Hoofdstuk 2 “Wat Geloof Jij”

De meeste christenen kunnen maar heel weinig verzen uit de Bijbel citeren. De meesten kunnen Johannes 3:16 reciteren en enkelen zouden, geloof ik, ook ons ​​openingsvers uit hoofdstuk 1, Filippenzen 4:19, kunnen citeren: "Mijn God zal in al uw behoeften naar zijn rijkdom heerlijk voorzien, in Christus Jezus." Desalniettemin, alleen omdat we dit vers kennen en het misschien woord voor woord kunnen citeren, mag ik vragen: hoeveel van jullie geloven echt wat deze vers eigenlijk zegt? We kunnen zeggen dat we het geloven en citeren, maar weerspiegelt ons leven dit geloof?

Dag in dag uit vechten we tegen twijfel en ervaren we gebreken die voorbestemd zijn om onze geest, ons hart en ons vertrouwen te beroven. In plaats van te leven in de overvloed van zijn rijkdommen, worstelen we. Dit boek gaat niet alleen over het voorzien in onze financiële behoeften, hoewel het een groot deel ervan in beslag zal nemen, maar over veel meer: ​​het gaat over het naleven van dit vers "Mijn God zal in al uw behoeften voorzien" op elk gebied van ons leven, en om na te denken over de grootste behoefte die Hij ons gaf: onze hemelse Echtgenoot en Zijn liefde.

Dit betekent, als we inderdaad dochters zijn van een Vader die de Schepper van het universum is, die vrijmoedig zegt: "'Het zilver is van mij en het goud is van mij', verklaart de HEER der heerscharen" (Haggai 2:8) en " Want elk dier van het bos is van mij, het vee op duizend heuvels. Ik ken elke vogel van de bergen, en alles wat in het veld beweegt, is van mij” (Psalm 50:10-11), dan betekent het dat het ons nooit aan iets zou moeten ontbreken – helemaal niets.

De apostelen hebben dit ongelooflijke fenomeen zelf meegemaakt, en om hen eraan te herinneren dat God in staat is om op bovennatuurlijke wijze te voorzien, “En Hij zeide tot hen: Toen Ik u uitzond zonder beurs of reiszak of sandalen, hebt gij toen aan iets gebrek gehad? Zij zeiden: Aan niets.” (Lucas 22:35).

Maar zelfs als we deze waarheid kennen, en het maakt niet uit hoe vaak God "verschijnt" door niet alleen te voorzien in alles wat we nodig hebben , maar heel vaak in het meeste van wat we willen , spreken of handelen en reageren we nog steeds alsof we verarmde wezen zijn! Hoe vaak heb je jezelf erop betrapt dat je tegen iemand, zelfs tegen je kinderen, zei: "Wij (of ik) kunnen het niet betalen" of zorg je ervoor dat je anderen duidelijk maakt over een soort "budget" terwijl de Bijbel de tegenovergestelde denkwijze aanmoedigt?

Om ons lot te verergeren, weerspiegelt ons gebrek aan geven ook wat we geloven en is het een ingewikkeld onderdeel van het ontbrekende puzzelstukje dat ons ervan weerhoudt om in overvloed te leven, wat bijdraagt ​​aan onze dwaasheid, wanneer we ten onrechte handelen zoals God ons vraagt ​​om aan Hem te geven omdat Hij dat nodig heeft. ons geld. De waarheid is dat de enige reden waarom Hij ons vraagt ​​om aan Hem of aan anderen te geven, is dat we de VREUGDE kunnen ervaren wanneer we de vruchten zien van het zaaien in wat Hij hier op aarde aan het doen is. Dus zette Hij een systeem op, het heet een tiende (wat zich eigenlijk vertaalt naar 10%), zodat onze harten onlosmakelijk verbonden zullen zijn met Zijn werk. "Want, waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn." (Matteüs 6:21). Voor degenen die beginnen tienden te betalen, duwt Hij ze vervolgens naar echt geven, wanneer we boven onze middelen geven en onze gaven aan Hem aanbieden.

Een andere mythe waar we bovenuit moeten stijgen, is dat er alleen van ons wordt verwacht dat we aan God of aan anderen geven uit onze "overvloed", wanneer Hij ons feitelijk vertelt dat ons geloof "zeker is van wat we hopen en zeker zijn van wat we doen." niet zien” (Hebreeën 11:1 NBV). Lees hoe de Boodschap Bijbel dit vers uitlegt waar waar geloof volledig onzichtbaar moet zijn. “Het fundamentele feit van het bestaan ​​is dat dit vertrouwen in God, dit geloof, het stevige fundament is onder alles wat het leven de moeite waard maakt. Het is onze greep op wat we niet kunnen zien. De daad van geloof is wat onze voorouders onderscheidde, hen boven de massa plaatste. Daar ben ik het mee eens. Dit soort geloof maakt het leven de moeite waard.

Weet je wat echt Gods aandacht trekt? Het is wanneer we aan Hem (en anderen) geven wanneer we in nood of gebrek zijn - dit geldt voor financieel in nood zijn en op elk ander gebied van ons leven (zoals onze tijd geven als we niets hebben om te geven of aanmoediging geven als we nodig hebben onszelf aanmoedigen). Wie kan vergeten wat Jezus zei over de weduwe die haar laatste gaf in Markus 12:41-44 “Jezus ging zitten tegenover de schatkamer, waar mensen hun offergaven kwamen brengen, en Hij keek toe hoe ze kwamen en gingen. Veel rijke mensen gooiden er grote sommen geld in, maar een arme weduwe kwam en stopte er slechts twee kleine munten in ter waarde van slechts een fractie van een cent.”

“En Hij riep zijn discipelen en zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg u, deze arme weduwe heeft het meeste in de offerkist geworpen van allen, die er iets in geworpen hebben. Want allen hebben erin geworpen van hun overvloed, maar zij heeft van haar armoede erin geworpen, al wat zij had, haar ganse levensonderhoud.” (NBG-51).

Wat heb je eraan om een ​​kind van God te zijn, apart gezet van iedereen in de wereld (die Hem nog moeten kennen), als we handelen, reageren en onze behoeften beschouwen als onvervuld of als iets dat moet worden "verdiend" of "gewerkt". want' of 'gesmeekt en gesmeekt' wanneer er duidelijk in de Bijbel staat: 'Het is voor u tevergeefs, dat gij vroeg opstaat, laat opblijft, brood der smarten eet –Hij geeft het immers zijn beminden in de slaap.” (Psalm 127:2)? En ook in Deuteronomium 8:18 waar staat: "Maar gij zult aan de Here, uw God, denken, want Hij is het, die u kracht geeft om vermogen te verwerven, ten einde het verbond gestand te doen, dat Hij uw vaderen gezworen heeft – zoals dit heden het geval is."

Maar oh, hoe gemakkelijk rollen die afschuwelijke woorden van onze tong "Ik kan het me niet veroorloven" en hoe geaccepteerd is dit concept, zelfs voor een gelovige, vooral voor degenen onder ons die alleenstaande ouders zijn. Ik weet.

Mag ik helemaal eerlijk tegen je zijn? Deze hele "armoedementaliteit" werd een van mijn grootste hindernissen die ik moest overwinnen. De strijd begon op de dag dat de echtscheidingsovereenkomst, die mijn man had ingediend en waarmee ik had ingestemd, wet werd, wat betekende dat ik wettelijk (of officieel) verantwoordelijk werd voor een onvoorstelbare berg schulden waar ik niets vanaf wist. En naast de schuld had ik er ook mee ingestemd om geen alimentatie te ontvangen voor een van mijn kinderen die thuis woonden toen mijn bediening en boekenverkoop (ons enige inkomen) instortte. Bovendien vond God het goed om mijn nichtje een jaar bij ons te laten wonen, en een maand later vroeg Hij me om voor mijn zus met speciale behoeften te zorgen en haar verzorger te worden.

Probeerde God mij te begraven? Of was Hij in feite, nogmaals, de kansen tegen mij aan het opstapelen, zodat ik gedwongen zou worden om volledig op Hem te vertrouwen, en zodat Hij alleen zou worden verheerlijkt? Waarom plaatste God het verhaal van Gideon in de Bijbel, zo niet om ons te laten zien dat als Hij het nodig achtte om het leger terug te brengen, Hij ze moest verdedigen van 32.000 man tot slechts 300 man, dat God met opzet wilde bewijzen wiens kracht is het.

"En de Here zeide tot Gideon: Er is te veel krijgsvolk bij u dan dat Ik Midjan in hun macht zou geven; anders zou Israël zich tegen Mij kunnen beroemen, zeggende: mijn eigen hand heeft mij verlost.'" (Richteren 7:2).

Laten we eerlijk zijn, we zijn allemaal hetzelfde; tenzij God een situatie creëert waarin er geen uitweg is en we onszelf niet kunnen helpen, zullen we alle eer opstrijken. "Zeg dan niet bij uzelf: mijn kracht en de sterkte mijner hand heeft mij dit vermogen verworven.'" (Deuteronomium 8:17) Een "alleenstaande ouder" zijn van een huis vol kinderen en anderen afhankelijk van mij hebben, was gewoon Gods manier om de kansen te vergroten - zodat Hij mij (mijn familie en mijn bediening) bovennatuurlijk kon zegenen.

Verrassend genoeg voor velen, vooral mijn ex-man die me meer dan eens boos vertelde dat ik "het huis zou verliezen" vanwege mijn voortdurende geven, woon ik nog steeds in en heb ik er regelmatig verbeteringen aan aangebracht. Ik geloof dat ik de Heer hoor die "Die in de hemel zetelt, lacht; de Here spot met hen." (Psalm 2:4) die geloven dat echtscheiding ons onvermijdelijk zal vernietigen - en dat een groot gezin gelijk staat aan armoede. Niet zo.

Het is alleen wanneer we vergeten Wie onze Vader en Voorziener is. “Mijn God zal in al uw behoeften naar zijn rijkdom heerlijk voorzien, in Christus Jezus.” (Filippenzen 4:19). NBG-51 “En nu heb ik het allemaal - en ik krijg er steeds meer! De geschenken die je hebt gestuurd... Je kunt er zeker van zijn dat God zal zorgen voor alles wat je nodig hebt, Zijn vrijgevigheid overtreft zelfs die van jou in de glorie die van Jezus uitgaat. Onze God en Vader is overvloedig in heerlijkheid die gewoon de eeuwigheid in stroomt. Ja."

Pas wanneer we vergeten wie onze ware Echtgenoot is (voor ieder van ons die afgewezen en verlaten is) nemen angst en twijfel het over, wat Hij begint met te zeggen: “Vrees niet, want gij zult niet beschaamd staan; word niet schaamrood, want gij zult niet te schande worden; ja, gij zult de schande van uw jeugd vergeten en aan de smaad van uw weduwschap niet meer denken.

“Want uw man is uw Maker, Here der heerscharen is zijn naam; en uw losser is de Heilige Israëls, God der ganse aarde zal Hij genoemd worden. Want als een verlaten en diep bedroefde vrouw heeft u de Here geroepen, als een vrouw uit de jeugdtijd, nadat zij versmaad werd – zegt uw God.' (Jesaja 54:4-6).

Pas als we vergeten tot wie we behoren, wie onze Vader is, vallen we ten prooi aan de armoedementaliteit en haar neerwaartse spiraal naar echte financiële armoede. Hoewel de dingen hopeloos en angstaanjagend lijken, schrijft God altijd het laatste hoofdstuk “opdat men het wete waar de zon opgaat en waar zij ondergaat, dat er buiten Mij niemand is; Ik ben de Here, en er is geen ander, die het licht formeer en de duisternis schep, die het heil bewerk en het onheil schep; Ik, de Here, doe dit alles.” (Jesaja 45:6-7).

Voordat we naar het volgende hoofdstuk gaan, neem even de tijd, of beter nog, een dag of zelfs een hele week om na te denken over de beloften waarvan we zeggen dat we ze geloven, maar die we niet nakomen.

Als we eenmaal leven wat we zeggen dat we geloven, zullen anderen snel zien dat ons hele bestaan ​​volledig de weerspiegeling is van de goedheid van een Vader die in AL onze behoeften voorziet, aangezien Hij zo rijk en vol glorie is! God onze Vader, die ervoor zorgde dat zijn Zoon overvloedig voor ons zorgde en van ons hield.

Financiële getuigenis #2

"Je hebt het nooit gevraagd"

Hoewel ik je niet kan vertellen hoe vaak ik dit getuigenis en dit beginsel met familie, vrienden en zelfs vreemden heb gedeeld, geloof ik elke keer dat ik net zo gezegend en bemoedigd ben als zij, ik zou geen boek over financiën kunnen schrijven zonder het op papier te zetten.

Zoals ik al zei, mijn reis om God volledig te vertrouwen met mijn financiën begon pas echt toen mijn man voor de tweede keer een scheiding aanvroeg. Daarvoor had ik een volledig en volledig vertrouwen in het vertrouwen op de Heer voor ons gezin en onze bediening, en het was mijn man die al onze financiën tijdens ons huwelijk had geregeld. En in de loop van al die jaren moeten er tientallen of meer keren zijn geweest dat mijn man me vertelde dat mijn vertrouwen in Hem alleen te danken was aan het feit dat ik de financiën niet regelde. Ik dacht echt dat hij de waarheid overdreef, maar nu weet ik dat het een veel moeilijkere levenswandel IS als jij het bent die verantwoordelijk is, omdat je kunt zien hoe somber je financiën er eigenlijk uitzien.

Toen die noodlottige dag aanbrak, kondigde mijn man, terwijl hij vertrok naar zijn afspraak met de advocaat, duidelijk aan dat hij nooit kinderalimentatie zou betalen (hij had niets betaald de eerste keer dat hij ons verliet) en dat hij alles achterliet (niet slechts enkele) van onze schuld aan mij. Toen de scheiding eenmaal was ingediend, vertelde hij me dat hij klaar was, en vanaf dat moment stond ik er alleen voor.

Toen, op een dag terwijl ik de was aan het doen was, begon ik te dagdromen over die prachtige wasmachines aan de voorkant die zeggen dat ze 17 spijkerbroeken kunnen bevatten. Ik kon er niets aan doen, ik vertelde de Heer hoe fijn het zou zijn om een ​​mooie grote wasmachine met voorlader te hebben, aangezien ik de was deed voor ons grote gezin en de lasten alleen maar waren toegenomen sinds mijn man wegging. Toen sprak de Heer tot mij en zei: "Maar je hebt het mij nooit gevraagd, Michele." Dus, met een hart dat barstte van geloof, flapte ik er enthousiast uit: “Nou, dan vraag ik het je nu. Heer, ik zou absoluut GEWELDIG zijn van een wasmachine en droger met grote capaciteit aan de voorkant !!

Meteen, op het moment dat ik op de schakelaar drukte en de wasmachine startte, maakte het het meest vreselijke geluid - maar ik was extatisch - ik wist gewoon dat het betekende dat ik mijn voorladingen zou krijgen!! Jippie!!!

Mijn ex-man stormde echter naar binnen en zei streng, (nadat de kinderen het hem hadden verteld) schreeuwend: 'Meen je dat Michele?! Het betekent alleen dat je een reparateur nodig hebt!” Toen hij dat zei, antwoordde ik niet toen hij naar buiten stormde. In plaats daarvan stond ik daar gewoon verbijsterd en dacht bij mezelf: 'Ik kan me alleen maar voorstellen hoe het moet zijn geweest om getrouwd te zijn met een vrouw zoals ik. Maar ik kan er niets aan doen, het enige wat ik weet te doen is alles wat God zegt als de waarheid van het evangelie te beschouwen en als iemand gelooft met een "kinderlijk geloof", moet het frustrerend zijn voor iedereen om je heen als ze niet geloven."

Ook al voelde ik me vreselijk tegen de vrouw die ik was geweest tegen mijn ex, en een andere reden waarom hij me waarschijnlijk had verlaten, fluisterde de Heer me heel snel daarna terwijl ik weer de was deed, me herinnerend aan wat Hij had beloofd, en zei dat ik ernaar moest handelen: dat ik naar de winkel moest gaan om ze te kopen. Toen ik in de winkel aankwam, ontdekte ik meteen dat er een enorme uitverkoop gaande was, met 24 renteloze betalingen. Ongelooflijk. De verkoper schreef alles op, maar ik trok me terug. Ik voelde me plotseling vreselijk dwaas omdat ik zoiets onverantwoordelijks deed.

Mijn ex-man had gelijk, hij had me ontelbare keren verteld (en ook tegen mijn kinderen) dat vanwege de manier waarop ik met financiën omging (voornamelijk vanwege de getuigenis die ik in het volgende hoofdstuk zal geven), we spoedig alles zouden verliezen, inclusief ons huis. Die dag terwijl ik naar de wasmachine en droger aan de voorkant keek, nestelden die woorden zich diep in mijn hart toen ik naar buiten liep zonder ze te kopen.

De week daarop zat ik in het vliegtuig naar Colorado voor mijn allereerste bedieningsreis. Terwijl ik daar was, kreeg ik een telefoontje van mijn secretaresse die me vertelde dat een lid van mijn Bijeenkomst, die ik via e-mail had bediend, zojuist een e-mail had gestuurd en tienduizend dollar uit Singapore had gestuurd! Na de schok, de vreugde en het dansen voordat de Heer tot bedaren was gekomen (je leest in het volgende hoofdstuk hoe dit wonder gebeurde), herinnerde de Heer mij eraan - ik had weinig vertrouwen - dat ik Hem niet genoeg had vertrouwd om de verlangens te kopen. van mijn hart, waar ik Hem om had gevraagd.

Dus terwijl ik in het vliegtuig naar huis zat, bekeerde ik me en vroeg de Heer om me alsjeblieft een tweede kans te geven. Ik herinnerde Hem eraan dat zijn Vader de God van tweede kansen was, dat ook Hij genadig was, en dat als Hij me weer zou zeggen om door te gaan, ik het zou doen, en elke keer in de toekomst. Maar ik zou zeker moeten weten dat Hij het was, en niet ik, die verder ging. Ik vroeg Hem om de bevestiging toen ik me herinnerde hoe de Israëlieten bang waren geweest om het Beloofde Land binnen te gaan, en later zeiden ze dat ze zouden gaan, maar werden vernietigd omdat God niet met hen meeging.

Dus ik wachtte om het zeker te weten.

Toen, op een zondagmiddag, voelde ik dat de Heer tegen me zei dat ik naar een andere winkel moest gaan. Ze hadden wasmachines en drogers aan de voorkant, maar met slechts zes maanden geen rente. Daarna leidde Hij me naar een andere winkel waar ze twaalf maanden geen rente hadden, en ten slotte leidde Hij me terug naar de eerste winkel waar ik ontdekte dat ze achttien maanden geen rente hadden. Hoewel dat goed was, moest ik gewoon weten dat het God was voordat ik ze kocht in het geloof dat Hij me een tweede kans gaf om ernaar te handelen.

Dus ik vertelde de verkoper mijn getuigenis, en toen ik hem vertelde dat het was omdat ik de Heer niet had gevraagd, kwam het onmiddellijk in me op om de verkoper te vragen: “Denkt u dat het mogelijk zou zijn om 24 maanden renteloos te krijgen? ?” waarop hij antwoordde: "Waarom niet, laat me de winkelmanager halen en het hem vragen?" Toen ik het wel vroeg, zei hij meteen: “Dat is helemaal geen probleem; doe het graag!”

Wauw, nu had ik mijn bevestiging, maar hij was nog niet klaar. God verscheen weer op een andere ongelooflijke manier. Toen ik terugkwam in dat gedeelte van de winkel en mijn kinderen vertelde die geduldig stonden te wachten, zei mijn dochter: "Geweldig, en we krijgen de zwarte, toch?" Maar de zwarte waren nog eens $300, en hoewel ze bij onze andere apparaten pasten (apparaten stonden in de keuken, maar dit was de wasruimte!), stelde God me opnieuw op de proef, dus ik zei gretig: "Oké" en de verkoper schreef de bestelling op.

Nu komt hier mijn favoriete onderdeel...

Toen ik bij de kassier kwam en ze naar de bestelling keek, zei ze: "Oh, dan ga je waarschijnlijk je kortingsbon gebruiken", waarop ik antwoordde: "Welke kortingsbon?" en terwijl ik naar beneden keek, schoof ze een bon over de toonbank, en voordat ik ernaar kon kijken, belde ze hem op en zei: 'Zie je wel! Je hebt $300 bespaard !!"

Toen ik naar de bon keek, stond er dat het bedoeld was voor het kopen van een apparaat op zondag gedurende een periode van drie uur. Is dat niet geweldig?! Daarom leidde Hij me rond naar de andere winkels, en bracht me ertoe om ze binnen dat korte tijdsbestek te kopen! En toch, waarom was ik zo verrast Hij is toch God? En niets, niet één ding, is voor Hem onmogelijk!

Lieve bruid, onze Vader is de God van tweede kansen, en zelfs als we te bang zijn om de eerste keer uit de boot te stappen wanneer onze Man ons roept, zal Hij ons een tweede en derde kans geven om Hem te vertrouwen en onszelf in het water te werpen. Zijn liefdevolle, gevende armen!