Hoofdstuk 10 “Geef Je Over”

Overgave is het pad naar het overvloedige leven en daarom is het iets waar we mee worstelen. Overgave betekent simpelweg de controle opgeven en ons lot in de handen van een ander leggen. Maar zolang we enige controle behouden over welk aspect van ons leven dan ook, verliezen we de kans op echte vrijheid, de vrijheid die zowel vreugde als vrede brengt.

De allereerste keer dat we ons 'leven' aan de Heer overgeven en zijn heilsplan aanvaarden, zetten we de eerste stap. We kunnen ons allemaal de vrijheid en vreugde herinneren die betekende: schoon voelen, vergeven, en voor het eerst zag onze toekomst er rooskleurig uit. Maar God is niet tevreden (dank u, Jezus) om ons daar te laten. Hij vertelt ons dat Hij ons van heerlijkheid tot heerlijkheid wil brengen (2 Korinthiërs 3:18).

Terwijl we van heerlijkheid naar heerlijkheid gaan, zal zijn Heilige Geest ons langzaam verschillende gebieden van ons leven laten zien die verfijnd moeten worden. Uiteindelijk zal Hij ons vragen om dat ding (of die persoon) in ons leven over te geven aan Zijn liefdevolle handen - ZIJN plan voor ons leven of " Uw wil geschiede". Het begint normaal gesproken met een beproeving of gevoelens die ons overweldigen: we kunnen het gewoon niet meer aan. Het is dan dat we ofwel proberen "nog één plan" te maken, of we erkennen dat we ons weer in een plaats van overgave bevinden.

“Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet aan de wijnstok blijft, zo ook gij niet, indien gij in Mij niet blijft.” (Johannes 15:4).

De Heer heeft me ertoe gebracht door zoveel dingen en mensen in mijn leven op te geven dat iemand zou denken dat er niets meer over was om aan onze Heiland over te geven. Maar ik geloof nu (op de rijpe leeftijd van 50 jaar) dat onze lijsten elk eindeloos zijn, en dat jij en ik nooit de bodem van het vat zullen bereiken.

Toen ik bijvoorbeeld de veertig bereikte, met de geboorte van mijn laatste kind, ontdekte ik dat ik een gewichtsprobleem had. Diëten die in het verleden altijd hadden gewerkt, hadden geen invloed meer op het 'babyvet' dat na haar geboorte was achtergebleven. Om de zaken nog ingewikkelder te maken, heeft mijn familie een voorgeschiedenis van problemen met de schildklier. De meeste van mijn broers en zussen gebruiken levenslang medicijnen en toch vechten ze nog steeds tegen hun gewicht, slaperigheid, koude handen en voeten, allemaal tekenen die tegen me schreeuwden na mijn laatste geboorte, maar het was het lichaam in mijn spiegel dat mijn aandacht trok.

God was niet van plan mij de last te laten dragen, "want mijn juk is zacht en mijn last is licht" (Matteüs 11:30). Dus in plaats daarvan begon Hij genadig 'de lasten op te stapelen' totdat ze te zwaar voor mij waren om te dragen. Op een dag schreeuwde ik het uit tot de Heer en gaf ik mijn gewichtsproblemen gewoon aan Hem. Vanaf dat moment (tot op de dag van vandaag) heb ik mezelf nooit meer gewogen of gekeken naar wat ik at, noch heb ik medische hulp gezocht voor mijn schildkliersymptomen, zoals mijn broers en zussen me hadden aangespoord om te doen.

Natuurlijk, als de Heer me op dit pad had geleid om hulp te zoeken, zou ik hebben gehoorzaamd. Het is niet verkeerd om hulp te zoeken bij doktoren, zoals koning Asa deed: “In het negenendertigste jaar van zijn regering werd Asa ziek aan zijn voeten en zijn ziekte werd hoogst ernstig. Doch zelfs in zijn ziekte zocht Asa geen hulp bij de Here, maar bij de heelmeesters.” (2 Kronieken 16:12). God wil echter gewoon dat we eerst naar HEM gaan en dan zal Hij ons op het pad naar gezondheid leiden, of dat nu via dokters is of op een andere manier. Mijn eigen overtuigingen zijn dat het afhangt van je specifieke reis en waar je bent met betrekking tot je geloof.

Wat interessant is, is dat onze moeilijkste uitdaging NIET de aanvankelijke overgave is, maar de volgende drie tot vier maanden waarin we zo in de verleiding komen om "iets" te doen. Als het je gewicht is dat je hebt overgegeven, zul je blijven denken dat je "op zijn minst" moet bezuinigen op wat je eet, of meer water moet drinken, of meer fruit of groenten aan je menu moet toevoegen. Misschien moet lichaamsbeweging belangrijk zijn om trouw te doen. Maar als je gewoon elke verleiding weerstaat, zal de Heilige Geest het spoedig overnemen. En breng tijdens het wachten steeds meer tijd door met de Heer en elke keer dat je eraan denkt, blijf het aan Hem overgeven. En doe jezelf een plezier, weersta de verleiding om God te helpen - ik ben daar geweest en heb dat gedaan, en het werkt niet.

Het resultaat van het opgeven van mijn gewicht was dat ik nooit meer op dieet hoefde te gaan. God houdt me op het gewicht dat ik zou moeten zijn en daar stopt Hij niet. Mijn kinderen, vooral mijn dochters, zijn heel blij dat Hij mij ook in de huidige kledingtrend houdt  om Zijn glorie te tonen, niet mijn wilskracht. De glorie van dit alles in mijn leven is dat ik de tijd die ik normaal gesproken zou gebruiken, kan gebruiken om na te denken over en me te concentreren op diëten (wat ik zou moeten eten, calorieën of koolhydraten tellen, mezelf wegen, krachtig sporten enz. enz.), om meer van de Heer te zoeken en vrij zijn om meer tijd aan Hem te denken! Hier is mijn favoriete vers dat ik reciteerde in mijn hoofd en hart waar ik me aan vastklampte:

“. . . Weest niet bezorgd over uw leven, wat gij zult eten [of drinken], of over uw lichaam, waarmede gij het zult kleden. Is het leven niet meer dan het voedsel en het lichaam meer dan de kleding? Maar zoekt eerst Zijn Koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken worden." (Matteüs 6:25, 33).

Toen, net vorig jaar, toen ik onze financiën kreeg en alle schulden die daarbij horen bij de scheiding (zoals ik in veel voorgaande hoofdstukken heb vermeld), was ik onmiddellijk overweldigd, dus ik gaf mijn last gewoon door aan mijn Geliefde Echtgenoot. Maar toen Hij me begon eruit te halen en me de wijsheid en kennis gaf die ik miste, merkte ik dat ik begon te redeneren en plannen te maken - alleen om me net zo overweldigd en angstig te voelen als voorheen. Keer op keer moest ik overgeven en erkennen dat: “zonder Hem kan ik niets” (Johannes 1:3)! Het resultaat was dat er weer vrede en vreugde volgde elke keer dat ik dit deel van mijn leven opgaf, en mijn enige taak bleef om weerstand te bieden aan plannen of erover nadenken.

“Vertrouw op de Here met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet. Ken Hem in al uw wegen, dan zal Hij uw paden recht maken.” (Spreuken 3:5-6).

De waarheid is dat denken en redeneren uiteindelijk zal leiden tot zorgen en angst, wat tijd en energie kost van intimiteit met de Heer. Hij heeft me keer op keer verteld dat hij geen vrouw of helper nodig heeft - Hij is compleet. Waar Hij naar verlangt is een bruid die niet gestrest is en niet verteerd wordt door problemen.

Wat ik zo leuk vind aan de Heer, is dat Hij genadig en liefdevol te veel lasten heeft gegeven - allemaal tegelijkertijd in het afgelopen jaar, zodat ik alles aan Hem zou geven en een heel jaar zou genieten. Dat voelt net als een droom die uitkomt op een huwelijksreis. Velen, die de liefde die Hij voor ons heeft echt niet kennen, begrijpen of ondoorgrondelijk kunnen zijn, redeneren dat wanneer er iets vreselijks gebeurt, of als er te veel dingen tegelijk gebeuren, God hen op de een of andere manier straft of er niet voor hen is - vooral wanneer dingen beginnen hen te overweldigen, en ze zien geen uitweg. Maar dat is zo ver bezijden de waarheid! De waarheid is dat Hij zoveel van ons houdt dat Hij niet wil dat we worstelen of zelfs maar het kleinste ding dragen dat ons zal belasten met lasten of zorgen. Hij weet dat totdat het gewoon te moeilijk is om te dragen, we het niet aan zijn voeten zullen leggen.

Terwijl ik dit hoofdstuk voorbereidde en erover nadacht, besefte ik dat ik zo overweldigd was geraakt door zoveel aspecten van mijn leven dat ik geen idee had dat ik nog steeds probeerde bij elkaar te blijven en het zelf voor elkaar te krijgen. Begrijp alsjeblieft dat ik op elk gebied van mijn leven God om hulp heb gezocht, maar op het moment dat mijn herstelde huwelijk instortte met de aankondiging dat mijn man een scheiding aanvroeg, besefte ik dat ik (jarenlang) had geprobeerd te vervullen wat ik altijd had gewild in mijn leven. Ik had altijd al een goede echtgenote willen zijn, een thuisblijvende moeder die haar kinderen thuisonderwijs gaf, en gewoon een bewaker van ons huis willen zijn. De eerlijke waarheid is dat ik zo gelukkig en tevreden was om thuis te zijn, dat toen ik het huis meer dan een week niet verliet, ik eigenlijk het gelukkigst was.

Op een dag veranderde mijn leven in een oogwenk. Ik had eigenlijk geen andere keuze dan de Heer volledig te zoeken en mijn toekomst op te geven voor de Zijne. In een oogwenk was ik op reis, wat ik doodsbang vond om te doen, omdat ik niet graag nieuwe mensen of vreemde omgevingen ontmoet. In een oogwenk was ik kostwinner en kostwinner van mijn zeer grote gezin, en in een oogwenk werd ik predikant en administrateur van een megakerk en een wereldwijde televisiebediening. Maar door omhoog te kijken, in het gezicht van mijn Geliefde, was ik in staat om "alles te doen" en het gemakkelijk te doen, alleen omdat ik het volledig aan Hem overgaf. In plaats van dat ik het moest proberen, was het Zijn kracht, Zijn wijsheid, aangedreven door Zijn liefde die alles tot stand bracht.

Het is nu negen maanden later sinds het allemaal is gebeurd, en er is mij gevraagd om een ​​ander aspect van mijn leven onder ogen te zien dat mij dierbaar is: thuisonderwijs - wat te doen met de opvoeding van mijn jongste kinderen. Vanwege al mijn reizen, wat geen optie is (als ik in de voormalige en mijn huidige functie van mijn man bij de kerk blijf), in combinatie met de kansen die zijn ontstaan ​​voor mijn oudere kinderen, zodat ze me thuis niet kunnen helpen mijn jongere kinderen werken vaak alleen aan hun school. Dit heeft zijn voordelen, maar zonder follow-up en op zijn minst enige begeleiding, kan ik zien dat ze niet de opleiding krijgen die ze verdienen. Pas weken geleden werd duidelijk dat ik dit deel van mijn leven aan Hem moest overgeven, maar niet voordat de vijand in mijn oor begon te schreeuwen: “Wat zouden de mensen denken als ik mijn kinderen naar een openbare school zou sturen! ' Toen herinnerde hij me aan 'de schaamte die ik net doormaakte toen iedereen hoorde over de scheiding. Dit bewees toch zeker dat de openbare school is waar mijn kinderen naartoe gaan', hield de vijand vol.

De waarheid is dat God niets van dien aard zegt. Hij wil me gewoon bevrijden en heeft me gevraagd een ander deel van mijn leven op te geven - me eraan herinnerend hoe hard ik had geprobeerd een perfecte echtgenote te zijn, alleen om mijn huwelijk te zien eindigen. Dezelfde mensen die, net als Jobs vrienden, meenden of vertelden dat ik de principes van Een Wijze Vrouw niet had gevolgd, zouden zeker een rotdag hebben als ze erachter kwamen dat mijn kinderen naar de openbare school gingen.

Maar daar was het, die stille, zachte stem die me eraan herinnerde hoe Hij me door die zeer moeilijke en verwoestende periode van mijn recente scheiding had geleid en hoeveel VREUGDE ik had, pure vreugde waarvan ik nooit had durven dromen dat die mogelijk zou zijn. Hij herinnerde me eraan dat deze vreugde kwam toen ik naar mijn angst toeging in plaats van me terug te trekken, en dat mijn reputatie weer in zijn handen lag.

Terugkijkend op de tijd dat ik voor het eerst begon te reizen, wilde ik me zo graag terugtrekken en verstoppen; maar in plaats daarvan bewoog ik me naar mijn angst toe, en toen begonnen de kettingen die me vasthielden eraf te vallen. Ze vielen er niet allemaal tegelijk af, maar toen ik me overgaf in plaats van één voor één te proberen te overwinnen, vielen ze eraf. De Bijbel zegt dat we overwinnaars zijn, maar dat is niet omdat we het vermogen in onszelf hebben om te overwinnen. In plaats daarvan is het de Heer die ons tot overwinnaars maakt als we ons vertrouwen op Hem stellen.

“want al wat uit God geboren is, overwint de wereld; en dit is de overwinning, die de wereld overwonnen heeft: ons geloof.' (1 Johannes 5:4).

Ook de financiën zijn mij gaan overweldigen en mij doen vrezen. Maar terwijl ik de angst naderde en ervoor koos om te GEVEN toen Hij de gelegenheid bood, is de Heer getrouw begonnen het over te nemen, en ik weet dat ik bovennatuurlijk snel uit de schulden zal zijn.

Vandaag ben ik op een plek in mijn leven (eindelijk) dat ik ervan overtuigd ben (vanwege het bewijs van Zijn liefde in mijn leven) dat alles wat Hij me roept om te doen, alles waartoe Hij me roept, uiteindelijk zal leiden tot vrijheid en zegeningen ! Het enige wat ik hoef te doen is wachten tot Hij Zichzelf laat zien.

Maar laat me volkomen transparant zijn. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk dat ik een soort plan moet maken om mijn kinderen nu beter onderwijs te geven, of ik vraag me af hoe ik kan helpen met budgetteren, berekenen of in kaart brengen hoe ik uit de financiële puinhoop kan komen waar ik in ben. Maar prijs de Heer, ik verzet me zodat ik ruimte laat voor God om Zijn glorie te tonen. Ik hoef alleen maar stil te zijn (in gedachten, lichaam en geest) en te weten dat Hij God is.

Beste lezer, het maakt niet uit met welk deel van je leven je nu worstelt, in plaats van vol te houden, geef het over aan de Heer. Gebruik je kracht of andere natuurlijke vermogens niet om ermee om te gaan of het te repareren (en zoek in hemelsnaam geen hulp van buitenaf). Realiseer je in plaats daarvan hoe waar deze passage is en mediteer erover.

“Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de landman. Elke rank aan Mij, die geen vrucht draagt, neemt Hij weg, en elke die wel vrucht draagt, snoeit Hij, opdat zij meer vrucht drage. Gij zijt nu rein om het woord, dat Ik tot u gesproken heb; blijft in Mij, gelijk Ik in u. Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet aan de wijnstok blijft, zo ook gij niet, indien gij in Mij niet blijft. Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken. Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen.” (Johannes 15:1-5).

Geef wat het ook is dat je heeft overweldigd, vandaag over aan de Heer, op dit moment, zodat Hij je een overvloediger leven kan geven dan je ooit had durven dromen.